Η Σθενώ, η Ευρυάλη και η Μέδουσα, γνωστές ως Γοργόνες, ήταν θυγατέρες του Φόρκου και της Κητούς. Ο Ποσειδώνας, που ήταν ερωτευμένος με την Μέδουσα, βεβήλωσε μαζί της το ιερό της Αθηνάς, που για να την τιμωρήσει έκανε τα μαλλιά της φίδια.
Μετά από τη μοιραία αυτή αλλαγή, όσοι είχαν τη δυστυχία να αντικρίσουν το βλέμμα της μεταμορφώνονταν σε πέτρες. Ζούσε έτσι αποτραβηγμένη μέσα στο παλάτι της και είχε αφήσει στις αδερφές της τις φροντίδες των υποθέσεών τους. Όταν ο Περσέας όμως , ανέλαβε να τους κηρύξει τον πόλεμο, όλοι οι θεοί έσπευσαν να στηρίξουν το γιο του Δία στο τόσο επικίνδυνο διάβημά του. Ο Ερμής του έδωσε τα φτερά και το σπαθί του, ο Πλούτων την περικεφαλαία του, που είχε την ιδιότητα να κάνει όποιον τη φορούσε αόρατο, ενώ η Αθηνά, που του δάνεισε την αιγίδα της, θέλησε να τον συνοδεύσει και προσωπικά στην εκστρατεία αυτή.
Οι Γοργόνες είχαν δυο μεγαλύτερες αδερφές, ονόματι Πεφρηδώ και Ενυώ, που είχαν και οι δυο μαζί ένα μονάχα μάτι το οποίο χρησιμοποιούσαν εκ περιτροπής. Όταν λοιπόν ο νεαρός ήρωας έφτασε στον τόπο που οι δυο αδερφές φύλαγαν την είσοδό του, κατάφερε να τους υπεξαιρέσει -με επιδέξιο τρόπο- το μάτι, τη στιγμή που η μια έτεινε το χέρι της στην άλλη για να της το δώσει.
Κατόπιν τούτου, μπόρεσε να εισχωρήσει ανεμπόδιστος μέχρι το παλάτι των Γοργόνων, περνώντας από παράστρατα όλο βράχους και κρημνούς. Τα πρόσωπα των ανθρώπων και των άγριων θηρίων που είχαν απολιθωθεί από τη θέα της Μέδουσας, καθιστούσαν τους τόπους αυτούς εξαιρετικά φρικαλέους.
Ευτυχώς, τη στιγμή εκείνη, η ίδια η Γοργόνα και τα φίδια είχαν περιπέσει σε βαθύτατη νάρκη. Ο Περσέας, οδηγούμενος από την Αθηνά, πλησίασε τη φοβερή αυτή κόρη και, δίχως να την κοιτάξει, τοποθέτησε την ασπίδα του με τέτοιο τρόπο ώστε το είδωλο της Μέδουσας να αντανακλάτε πάνω της και, επωφελούμενος του ύπνου της, την αποκεφάλισε.
Από το αίμα που έτρεξε γεννήθηκε το άλογο Πήγασος, ο Χρυσάως, ο πατέρας του Γηρυόνη, και αγέλες φιδιών, από τα οποία είναι σήμερα γεμάτη η Αφρική.