ΚΑΡΜΑ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Τα προβλήματα που απασχολούν κάθε μέρα στους άλλους ανθρώπους στον κόσμο, αποτελούν διδαχές και διαλογισμούς πάνω στο κάρμα για μας. Θα πρέπει να τα συζητήσετε με τον εαυτό σας. Παραδείγματος χάριν στην Ιταλία υπήρχε κάποτε ένας κρεοπώλης, του οποίου η μητέρα πήγαινε πάντοτε, κάθε πρωί και σκότωνε γουρούνια. Νομίζω ότι είχαν τεράστιες μηχανές για να το κάνουν αυτό. Όλα τα γουρούνια έμπαιναν στη γραμμή - νομίζω ότι θα πρέπει να έμοιαζε με τον μακρύ πεζόδρομο στο αεροδρόμιο του Λονδίνου - και μετά έπεφταν σε μια μηχανή που γύρναγε. Αυτόματα όλα έβγαιναν από την άλλη μεριά της μηχανής σε κομμάτια. Μια μέρα, η μητέρα γλίστρησε και πέρασε μέσα από τη μηχανή. Κόπηκε κι αυτή σε κομμάτια. Αυτό είναι καταπληκτικό. Αυτό κάνει εξαιρετικά καθαρό ότι το κάρμα υπάρχει. Βιώνετε αυτά ακριβώς που κάνετε στους άλλους. Δεν υπάρχει πιο ξεκάθαρη απόδειξη από αυτήν ότι το κάρμα υπάρχει. Είναι απλά ζήτημα χρόνου. Συγκεντρώνοντας πολλά ισχυρά αρνητικά κάρμα, αυτή η μητέρα βίωσε το αποτέλεσμα γρήγορα, σε αυτήν τη ζωή.
Τι κάνει τις διαταραγμένες σκέψεις όπως είναι ο θυμός και η προσκόλληση να υψώνονται μέσα μας ακόμη και σήμερα; Ίσως ακόμη, πάρετε την απόφαση να διαλογιστείτε σήμερα πάνω στην υπομονή και έτσι φέρνετε στην μνήμη σας όλες τις τεχνικές του διαλογισμού πάνω στην υπομονή και κάνετε τους οραματισμούς. Και αφού έχετε τελειώσει τον διαλογισμό, αν κάποιο ανεπιθύμητο αντικείμενο εμφανιστεί μπροστά σας, ή κάποιος σας δείξει τον άσχημο εαυτό του δείχνοντας έλλειψη σεβασμού και λέγοντας άσχημες κουβέντες, αν και δεν είχατε καθόλου θυμό κατά την διάρκεια του διαλογισμού, ξαφνικά εκείνη ακριβώς τη στιγμή, νοιώθετε τον θυμό να φουντώνει μέσα σας. Ο νους σας είναι ξαφνικά, κατακυριευμένος από θυμό. Έτσι γίνεται και με την προσκόλληση και τις άλλες διαταραγμένες σκέψεις. Όταν συναντάτε το συγκεκριμένο αντικείμενο, εξ αιτίας του προηγούμενου κάρμα, εμφανίζεται ο θυμός, κι αυτό συμβαίνει επειδή το αποτύπωμα ή ο σπόρος του θυμού μέσα στον νου σας δεν έχει ξεριζωθεί. Ακόμα και ο πιο αγαπημένος σας φίλος, από τον οποίο δεν μπορείτε να χωριστείτε ούτε λεπτό, αν αλλάξει την συμπεριφορά του, τον τρόπο που σας κοιτάει, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, γίνεται αντικείμενο του θυμού σας. Προηγούμενα, ίσως είχατε σκεφτεί: "Ποτέ δεν θα θυμώσω μαζί του. Πώς θα μπορούσα να θυμώσω με τον φίλο μου; ". Ο θυμός μπορεί να εμφανιστεί ακόμη και μ' ένα αντικείμενο σαν κι αυτό, από το οποίο δεν μπορείτε να χωριστείτε ούτε λεπτό. Πρωτύτερα, το φαινόμενο που προήλθε από το προηγούμενο κοινό σας κάρμα ήταν όμορφο, αλλά το καρμικό σας φαινόμενο αλλάζει και γίνεται ανεπιθύμητο. Το βασικό είναι ότι το αποτύπωμα βρίσκεται εκεί· δεν έχει απομακρυνθεί. Το δεύτερο είναι ότι το ανεπιθύμητο φαινόμενο προέρχεται από το δικό σας κάρμα. Τρίτον, επειδή δεν ασκείτε το λαμ-ριμ - την υπομονή, την στοργική καλοσύνη, την συμπόνια - εκείνη τη στιγμή, ο νους σας κυριεύεται από θυμό. Αυτό ισχύει και για τις υπόλοιπες διαταραγμένες σκέψεις.
Ο κύριος λόγος είναι ότι το αποτύπωμα δεν έχει απομακρυνθεί. Εκτός από την κατάπαυση των διαταραγμένων σκέψεων, χρειάζεται να απομακρυνθεί εντελώς το αποτύπωμα που τις προκαλεί - το οποίο έχει παραμείνει στη ροή της συνείδησης - έτσι ώστε να είναι αδύνατον να εμφανιστεί ξανά ο θυμός και οι υπόλοιπες διαταραγμένες σκέψεις. Δεν υπάρχουν διαταραγμένες σκέψεις, έτσι δεν συσσωρεύεται κάρμα από αυτές, και δεν υπάρχει πόνος. Δεν έχετε το βίωμα του αληθινού πόνου, των προβλημάτων. Αυτή η δουλειά γίνεται μία κι έξω. Εάν δεν υπήρχαν τ' αποτυπώματα του θυμού, της προσκόλλησης και των άλλων διαταραγμένων σκέψεων, ακόμη κι αν όλα τα πλάσματα αυτής της ήταν θυμωμένα μαζί σας και σας έβλαπταν, δεν θα υπήρχε περίπτωση να εμφανιστεί ο θυμός ή η επιθυμία να τα βλάψετε. Ο θυμός, η άγνοια και η προσκόλληση είναι εξαρτώμενες εκδηλώσεις, εξαρτώνται από τ' αποτυπώματα. Η εμφάνιση ενός αντικειμένου σε εσάς, έχει να κάνει μόνο με τον δικό σας νου. Το κριτήριο βάσει του οποίου διακρίνετε εάν κάτι σας αρέσει ή όχι, προέρχεται από τον νου σας Αν κατανοήσετε καλά ότι ο πόνος και η αιτία του πόνου είναι εξαρτώμενες εκδηλώσεις, θα δείτε καθαρά ότι, από την στιγμή που επιτυγχάνετε την απόλυτη απελευθέρωση - με την κατάπαυση του κάρμα και διαταραγμένων σκέψεων - είναι αδύνατον να εμφανιστεί ξανά η αιτία του πόνου και επίσης είναι αδύνατον για εσάς να βιώσετε πόνο. Το σώμα δεν είναι το εγώ. Τα υγρά μέσα στο σώμα δεν είναι το εγώ. Η θερμότητά του δεν είναι το εγώ. Ο αέρας μέσα στο σώμα δεν είναι το εγώ. Είναι πολύ εύκολο να σκεφτείς ότι η συνείδηση είναι το εγώ - αλλά δεν είναι. Είναι ίσως αρκετά εύκολο να σκεφτείς ότι το σώμα δεν είναι το εγώ, αλλά είναι πολύ πιο πιθανό να σκεφτείς ότι η συνείδηση είναι το εγώ. Όπως και να 'χει, δεν είναι το εγώ. Κανένα από αυτά δεν είναι το εγώ. Αυτό είναι ότι υπάρχει εδώ, από την κορυφή του κεφαλιού ως την άκρη των δαχτύλων των ποδιών, αλλά τίποτε από αυτά δεν είναι το εγώ. Και επίσης το εγώ δεν υπάρχει ξέχωρα από αυτά. Αυτό είναι πολύ απλό. Αν το εγώ υπήρχε ξέχωρα από αυτά, δεν θα χρειαζόταν να αγοράσουμε εισιτήρια για να ταξιδέψουμε. Το πρόβλημα είναι ότι το εγώ εξαρτάται από αυτά τα πράγματα. Όταν λέτε "Θέλω να φάω αυτή την μπριζόλα", είναι αυτό το σύνολο που θα την φάει, όχι κάποιο άλλο "εγώ". Όταν βλέπετε μία μπριζόλα και την διαλέγετε: "Αυτό θέλω να φάω", εκείνη την στιγμή, είναι αυτό το σύνολο που θα την φάει. Δεν υπάρχει κάποιο άλλο "εγώ", κάποιος άλλος εαυτός που θα φάει την μπριζόλα. Αυτό είναι ξεκάθαρο.Τα πάντα έχουν να κάνουν με αυτό το σύνολο. Κάθε φορά που λέτε: "Κάνω αυτό", ή "θέλω εκείνο", αναφέρεστε σε αυτό το σύνολο, αυτό το σώμα και αυτόν τον νου. Αυτό σημαίνει ότι το εγώ δεν υπάρχει ξέχωρα από αυτά τα σύνολα. Εν τούτοις, όλα αυτά δεν είναι το εγώ, κανένα από αυτά δεν είναι το εγώ και το εγώ δεν υπάρχει ξέχωρα από αυτά. Όμως υπάρχει! Υπάρχει πάνω σ' αυτά. Το εγώ δεν είναι τίποτε άλλο εκτός από το όνομα που εσείς ο ίδιος έχετε δώσει σε αυτά τα σύνολα. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Δεν υπάρχει κάποιο άλλο εγώ που έχει δραστηριότητες όπως ο διαλογισμός, ο στοχασμός πάνω στις διδασκαλίες, το φαγητό, ο ύπνος, το περπάτημα. Δεν υπάρχει άλλο εγώ εκτός από τον χαρακτηρισμό που έχει αποδοθεί σ' αυτό το σύνολο, που έχει αυτές τις δραστηριότητες. Αυτό σας δίνει μία γενική ιδέα για το ότι δεν υπάρχει εγώ που να έχει μια δική του, ανεξάρτητη υπόσταση.
Αν και το εγώ υπάρχει απλά και μόνο σαν ο χαρακτηρισμός που αποδίδεται σ' αυτή τη βάση, αυτό το σύνολο, από την σκέψη, η άγνοια πιστεύει ότι αυτό το εγώ έχει την δική του υπόσταση και δεν είναι απλά ένας χαρακτηρισμός. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πραγματικότητα. Το εγώ που εξ αιτίας της άγνοιας εμφανίζεται σαν αυθύπαρκτο, είναι μια πλήρης παραίσθηση. Η άγνοια, μη γνωρίζοντας τη φύση του εγώ, μοιάζει με τον αγρότη ή τον καλλιεργητή. Το κάρμα ή οι πράξεις που γίνονται από την άγνοια είναι σαν το χωράφι και η συνείδηση σαν τον σπόρο. Η λαχτάρα και η αρπακτικότητα είναι σαν τα ορυκτά, την θερμότητα και το νερό. Η επαναγέννηση είναι σαν το βλαστό που αναπτύσσεται.Η άγνοια, ο καλλιεργητής, υποκινεί τη δράση, που είναι σαν το χωράφι. Είναι σημαντικό να κατανοήσετε ότι η συνείδηση είναι σαν το σπόρο, επειδή έχει την δυνατότητα να βγάλει βλαστό, λουλούδια, φύλλα και καρπούς. Ένας μικροσκοπικός σπόρος μπορεί να έχει την δυνατότητα να δώσει δισεκατομμύρια κλαδιά, άνθη και καρπούς. Ένας μικροσκοπικός σπόρος μπορεί να δώσει ένα τεράστιο δέντρο με κλαδιά που μπορούν να σκεπάσουν πολλές χιλιάδες ανθρώπων. Ακριβώς σαν τον σπόρο η συνείδηση, κρατά όλα τ' αποτυπώματα, όλες τις δυνατότητες που έχουν μείνει εκεί από το κάρμα. Ένα φυτό είτε καλής είτε κακής ποιότητας, αναπτύσσεται ανάλογα με τις δυνατότητες του σπόρου.Οι πλάνες σας θα ήταν μόνιμες, έτσι δεν θα υπήρχε τίποτα που να μπορείτε να κάνετε γι' αυτές. Σε αυτή την περίπτωση, αν θυμώνατε μια φορά, θα ήσασταν θυμωμένος συνέχεια. Αν μετά την γέννησή σας, θυμώνατε μια φορά, μέχρι τον θάνατό σας, θα ήσασταν θυμωμένος όλη την ώρα, νύχτα και μέρα, συνεχώς. Ακόμη και κατά την διάρκεια του ύπνου που η προσκόλληση σε ένα αντικείμενο θα εμφανιζόταν για πρώτη φορά, θα συνεχιζόταν επ' άπειρον για το ίδιο αυτό αντικείμενο. Επίσης, αν οι διαταραγμένες σκέψεις είχαν την δική τους ανεξάρτητη υπόσταση, δεν θα χρειαζόταν ούτε καν το αντικείμενο σαν συνθήκη ώστε να εξαρτώνται από αυτό. Δεν θα χρειαζόταν καν να συναντήσετε ένα αντικείμενο προσκόλλησης ώστε αυτή η σκέψη να εμφανιστεί. Εφόσον ο θυμός θα ήταν ανεξάρτητος, η εμφάνισή του δεν θα εξαρτιόταν από την συνάντηση με ένα ανεπιθύμητο αντικείμενο.

Ωστόσο, ο θυμός είναι εξαρτώμενη εκδήλωση και όχι ανεξάρτητη. Ο θυμός εξαρτάται από το αντικείμενο και την σκέψη, ή ερμηνεία. Παραδείγματος χάριν, οι γονείς με σκοπό να δώσουν μόρφωση στο παιδί ώστε αργότερα να έχει επιτυχία και καλή ζωή, το χτυπούν όταν τεμπελιάζει και δεν μελετά. Στην αρχή, το παιδί ερμηνεύει το γεγονός ότι το στέλνουν σχολείο, το μαλώνουν, του απαγορεύουν το παιχνίδι στο σπίτι και το χτυπούν όταν δεν πάει σχολείο, σαν βλαβερές, για αυτό το ίδιο, ενέργειες και θυμώνει. Μπορείτε να δείτε ότι ο θυμός είναι εξαρτώμενη εκδήλωση. Επειδή ο θυμός είναι εξαρτώμενη εκδήλωση, μπορείτε να σταματήσετε τον θυμό, βασιζόμενοι στις συνθήκες, όπως επίσης μπορείτε να κάνετε τον θυμό να εμφανιστεί βασιζόμενοι σε άλλες αιτίες και συνθήκες. Η φύση του θυμού είναι κενή ανεξάρτητης υπόστασης. Επειδή η εμφάνιση του θυμού εξαρτάται από την αιτία και τις συνθήκες, έχετε την δυνατότητα να σταματήσετε τον θυμό, χρησιμοποιώντας κάποιες αιτίες και συνθήκες.

Το ίδιο και με την προσκόλληση. Η προσκόλληση είναι μια εξαρτώμενη εκδήλωση, η οποία εμφανίζεται εξαρτώμενη από αιτίες και συνθήκες που εσείς δημιουργείτε. Αλλά μπορείτε επίσης να σταματήσετε την προσκόλληση μέσω αιτιών και συνθηκών. Σκεφτόμενοι τις ατέλειες του αντικειμένου της προσκόλλησης, σκεφτόμενοι την απόλυτη φύση του και την παροδική φύση του, μπορείτε να κόψετε την προσκόλληση και να φέρετε μέσα σας πνευματική γαλήνη και χαλάρωση. Αν η προσκόλληση δεν είχε μια αιτία που συνεχίζεται από την προηγούμενη ζωή, θα είχε την δική της ανεξάρτητη υπόσταση, χωρίς να έχει δημιουργηθεί από κανέναν. Στην περίπτωση που δεν θα ήταν εξαρτώμενη από αιτία και συνθήκες, δε θα υπήρχε τρόπος να ελέγξετε τον θυμό ή την προσκόλληση, κανένας τρόπος για να μπορέσετε να απελευθερωθείτε από τον πόνο και την αληθινή αιτία του πόνου, το κάρμα και τις διαταραγμένες σκέψεις.
Όταν συλλογίζεστε την εξέλιξη του πόνου και των διαταραγμένων σκέψεων, ότι ο πόνος ετούτης της ζωής προέρχεται από τις προηγούμενες ζωές, συνειδητοποιείτε ότι είναι εξαρτώμενες εκδηλώσεις. Όσο βαθύτερα και σαφέστερα κατανοείτε την εξέλιξη αυτή, τόσο περισσότερο θα ξέρετε τι να κάνετε ώστε να ελευθερωθείτε από τον πόνο. Θα είστε ικανός ν' αναγνωρίζετε με όλο και μεγαλύτερη διαύγεια την αιτία που πρέπει να εξαλειφθεί, να απομακρυνθεί.