Πειράματα όπου ποντίκια τοποθετούνται μέσα σε ένα εργαστήριο και όταν μαθαίνουν να βρίσκουν την έξοδο και άλλα ποντίκια ταυτόχρονα αλλού σε άλλους πανομοιότυπους λαβυρίνθους βρίσκουν την έξοδο πολύ ποιό γρήγορα, αντίθετα με τους μέχρι πρότινος νόμους και προσδοκίες της στατιστικής, δείχνουν την μεταφορά πληροφοριών από όντα σε όντα με τρόπους μη τοπικότητας όπου δεν περιορίζονται από τον χώρο και το χρόνο. Το συγκεκριμένο φαινόμενο ο Dr Ρούμπερτ Σέλντρεικ, ο οποίος έχει προτείνει και την θεωρία των μορφικών πεδίων, ονομάζει «μορφική αντήχηση» δηλώνοντας ότι οι συμπεριφορές των άλλων ή παλιότερων οργανισμών επηρεάζουν τους παρόντες οργανισμούς διαμέσου άμεσων καναλιών επικοινωνίας τα οποία δεν περιορίζονται από των χώρο και τον χρόνο. Το DNA έχει την ικανότητα να παράγει ένα πεδίο που γίνεται αντιληπτό από το υπόλοιπο DNA του σώματος, δημιουργώντας μια ολιστική ενότητα. Ένα άλλο πείραμα που μας δίνει να καταλάβουμε πως το DNA έχει τηλεπαθητικές ιδιότητες είναι το ακόλουθο:Επιστήμονες πήραν σκουλήκια που καθώς τα χτυπούσαν με δυνατό φώς τα έκαναν και ένα είδους ηλέκτροσοκ.Οπώς είναι λογικό τα σκουλήκια τιναζόντουσαν κ αντιδρούσαν σε αυτό το ερέθισμα. Και αφού είχαν μάθει πώς μετά από το δυνατό φως ακολουθούσε ηλεκτροσοκ τιναζόντουσαν καθέ φορά που πήγαινε δυνατό φως πανό τους και χωρίς ηλεκτροσοκ.ΤΟ περίεργο είναι πώς έκοψαν τα σκουλήκια στην μέση και κράτησαν το κάτω μέρος τους δηλαδή το σημείο που δεν υπήρχε εγκέφαλος και τα άφησαν να μεγαλώσουν ξανά όπως ξέρετε μετά από μερικές μέρες τα σκουλήκια μεγάλωσαν μονά τους. Τα άφησαν δηλαδή να αναπτύξουν καινούργιο εγκέφαλο. Αφού μεγάλωσαν έκαναν το ίδιο πράγμα τα χτύπησαν με δυνατό φως χωρίς ηλέκτροσοκ και αντιδρούσαν όπως και πρίν. Πώς μεταφέρθηκε η πληροφορία στον καινούργιο εγκέφαλο; Μήπως υπάρχει άραγε όντως η κυτταρική μνήμη και η τηλεπαθητικές ιδιότητες του DNA............
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.