Πλουτάρχου, Περί Σαρκοφαγίας

“Ο λόγος μάς αναγκάζει με φρέσκο μυαλό και καινούργιο ζήλο να ασχοληθούμε με το μπαγιατεμένο θέμα της σαρκοφαγίας. Είναι δύσκολο βέβαια, όπως είπε ο Κάτων, να μιλάει κάποιος σε κοιλιές που δεν διαθέτουν αυτιά.” Με αυτόν τον τρόπο ξεκινάει ο Πλούταρχος το δεύτερο από τα δύο έργα του με τον κοινό τίτλο Περί Σαρκοφαγίας, δύο λόγους πάνω στο ίδιο θέμα που απευθύνονται στον ακροατή με δύο μέρες διαφορά.

Ήδη από την αρχαιότητα, διαπιστώνουμε ένα φιλοσοφικό προβληματισμό και αρκετές επιστημονικές μελέτες για το ποια είναι η φύση των ζώων και ποια είναι η σχέση τους με τους ανθρώπους με αποκορύφωμα τις αναφορές φανερές ή συγκεκαλυμμένες σχετικά με την αποχή από την κρεοφαγία είτε σε σχέση με την υγιεινή διατροφή είτε στα πλαίσια ενός απλού και απέριττου βίου.

Στον αντίποδα αυτής της άποψης υπήρχαν και φωνές, όπως αυτές των Στωικών φιλοσόφων που θεωρούσαν ότι τα ζώα είναι κατώτερα από τη φύση τους χωρίς νου και αισθήματα, δεν αισθάνονται πόνο και έτσι οι άνθρωποι έχουν κάθε δικαίωμα να τα εκμεταλλεύονται και να τα δολοφονούν.

Έχουν χυθεί τόνοι μελανιού από τότε μέχρι ακόμα και σήμερα σχετικά με θέματα που αφορούν ζητήματα όπως κατά πόσο τα ζώα έχουν λογική, για το αν οι άνθρωποι μπορούν να διατηρήσουν μία ισότιμη σχέση μεταξύ τους, για το αν είναι ικανά να νιώσουν την ευχαρίστηση ή τον πόνο και κατά πόσο οι πράξεις των ανθρώπων απέναντί τους έχουν μία ηθική διάσταση.

Με λίγα λόγια δικαιολογείται ο άνθρωπος με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να καταναλώνει κρέας ή μήπως η ακρεοφαγία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας τρόπος ζωής που κάποιοι τον υιοθετούν και άλλοι όχι; Έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν σε άλλα άρθρα μας τι είναι ο “άνθρωπος” που καταναλώνει τροφές αίματος και αν θυμάστε οι αρχαίες πηγές που αναφέρονται σε Πνευματικούς Ανθρώπους δίνουν πάρα πολύ εύστοχα επιχειρήματα για το θέμα.

Με εξαίρεση ίσως το έργο του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πορφυρίου, Περί αποχής εμψύχων, και το Περί Ευσεβείας του Θεόφραστου κανείς άλλος συγγραφέας της αρχαιότητας εκτός από τον Πλούταρχο δεν έχει γράψει τόσο περιεκτικά και τόσο ένθερμα για την ανάγκη αποχής από την κατανάλωση κρέατος βασιζόμενος σε αισθητικούς, πνευματικούς, ηθικούς λόγους, αλλά και λόγους υγιεινής.

Το έργο του Περί κρεοφαγίας μαζί με αυτό του Πορφυρίου, ο οποίος φαίνεται να χρησιμοποιεί αρκετά το κείμενο του Πλουτάρχου, αποτελούν την πιο ολοκληρωμένη και εκτενή πρόταση υπέρ της αναίμακτης διατροφής από την αρχαιότητα.


Πριν προχωρήσουμε στην παράθεση αποσπασμάτων από το Περί Κρεοφαγίας, ας δούμε μερικές απόψεις του συγγραφέα για τα ζώα που βρίσκονται σε άλλα έργα του. Στο Βίο του Μάρκου Κάτωνα, για παράδειγμα ο Πλούταρχος σημειώνει ότι ο δίκαιος άνθρωπος θα συμπεριφερθεί με καλοσύνη σε όλα τα στάδια ζωής ενός ζώου. Η ίδια συμπεριφορά αντικατοπτρίζεται και στο έργο του Περὶ τῆς εἰς τὰ ἔκγονα φιλοστοργίας όπου περιγράφει ότι τα ζώα δεν υπερβάλλουν τόσο στις υποθέσεις τους όσο ο άνθρωπος.

Ομοίως, στο Ὑγιεινὰ παραγγέλματα αγγίζει το θέμα γιατί μία διατροφή χωρίς την κατανάλωση κρέατος είναι περισσότερο υγιεινή. Εκτός από το Περί Κρεοφαγίας, ο Πλούταρχος ασχολείται με το θέμα των ζώων σε δύο ακόμα μελέτες που συμπεριλαμβάνονται στη συλλογή Ηθικά: η μεγαλύτερη σε έκταση είναι η Πότερα τῶν ζῷων φρονιμώτερα τὰ χερσαῖα ἣ τὰ ἔνυδρα, όπου εξετάζει το θέμα ποια ζώα είναι πιο έξυπνα, τα θαλάσσια ή τα υπέργεια.

Το δεύτερο έργο είναι ένας μικρό χιουμοριστικός διάλογος με τίτλο Περὶ τοῦ τὰ ἄλογα λόγῳ χρῆσθαι στον οποίο παρουσιάζεται ο Οδυσσέας στο νησί της Κίρκης με σκοπό να την μεταπείσει για να ξαναμεταμορφώσει σε ανθρώπους τους συντρόφους του. Εκεί, ένας από αυτούς αρνείται την προσφορά εξηγώντας ότι οι ζωές των ζώων είναι ελεύθερες από τις έγνοιες που έχουν οι άνθρωποι. Και στα τρία αυτά έργα κυριαρχούν δύο ιδέες: η ψυχολογία των ζώων και αυτό που θα ονομάζαμε σήμερα “φιλοσοφική χορτοφαγία,” δηλαδή η άποψη ότι η επιλογή μη κατανάλωση κρέατος έχει και λογικές και ηθικές βάσεις.

Και για να προλάβω όσους τυχόν σχολιάσουν και να αμφισβητήσουν ότι ο Πλούταρχος δεν ακολούθησε έως το τέλος της ζωής του την αποχή από το κρέας και ότι απλά ήταν μία “μόδα”—αγγλιστί lifestyle—που υιοθέτησε κατά τη διάρκεια των πρώτων ετών συγγραφής των κειμένων του, να τους θυμίσω ότι για τη συλλογή Ηθικά, στην οποία ανήκει και το συγκεκριμένο έργο δεν έχει προταθεί μία ασφαλής χρονολογική κατάταξη των έργων που περιλαμβάνει. Είναι απίστευτο πως ακόμα και σήμερα μελέτες που δημοσιεύονται ασκούν κριτική στη στάση αυτή του Πλουτάρχου και λίγο ή πολύ θεωρούν πως είχε εμμονές.

Αλλά ακόμα όμως και αν όντως στο τέλος του βίου του άλλαξε τη στάση του—πράγμα που είναι δύσκολο να επιβεβαιωθεί—σκοπός είναι να επικεντρωθείς σε πράξεις δικές σου και όχι των άλλων βρίσκοντας παρηγορητικές δικαιολογίες για τον εαυτό σου. Στην ίδια παγίδα έχουν πέσει κατά καιρούς και φιλόλογοι ή ιστορικοί οι οποίοι αντί να εστιάσουν στα επιχειρήματα και στους τρόπους που Πλούταρχος υποστηρίζει τις θέσεις του προτιμούν να επιδίδονται σε ένα κυνήγι των πηγών ή των φιλοσοφικών ρευμάτων που τον επηρέασαν.

Επιπλέον, η αδυναμία των μελετητών να ξεπεράσουν τις προσωπικές τους θέσεις για το θέμα τούς οδήγησαν σε διαστρεβλωμένα συμπεράσματα που μειώνουν την αξία των συγκεκριμένων έργων του συγγραφέα, φθάνοντας να υποστηρίξουν, όπως αναφέραμε και πιο πάνω, ότι αυτά δεν ήταν επίσημα έργα του Πλουτάρχου, αλλά συγγραφικές ασκήσεις ή ακόμα και ότι τα έγραψαν οι μαθητές του.

Πέρα από αυτές τις προκατειλημμένες θέσεις, το πιθανότερο είναι ότι ο Πλούταρχος να βασίστηκε στη φιλοσοφική σχολή των Πυθαγορείων που στις μέρες του ήταν αρκετά διαδεδομένη, καθώς και στον Ορφισμό εφόσον και τα δύο παροτρύνουν αποχή από το κρέας. Αν όμως διαβάσει κάποιος προσεκτικά το κείμενο θα διαπιστώσει ότι οι επιρροές αυτές παίζουν δευτερεύοντα ρόλο. Γράφει για παράδειγμα στο Πότερα τῶν ζῷων φρονιμώτερα τὰ χερσαῖα ἣ τὰ ἔνυδρα ότι η αποχή από το κρέας και η κατανάλωση καρπών και λαχανικών είναι τόσο παλιά όσο και ο άνθρωπος πάνω στη Γη.

Αργότερα, αυτού του είδους η διατροφή ξεχάστηκε μέχρι που την επανέφερε ο Πυθαγόρας. (946Ε). Επιπλέον, ήδη από την πρώτη παράγραφο του έργου φαίνεται να μην ενδιαφέρει και τόσο τον Πλούταρχο ποιος ήταν ο λόγος που ο Πυθαγόρας δεν έτρωγε κρέας, όσο ότι είναι πιο σημαντικό να αναρωτηθεί κάποιος τι ήταν αυτό που παρακίνησε τον πρώτο άνθρωπο να το εντάξει στη διατροφή του.

“Εσύ ρωτάς για ποιο λόγο ο Πυθαγόρας απέφευγε να τρώει κρέας, εγώ, αντίθετα, απορώ τι έπαθε και τι ένιωθε ο πρώτος άνθρωπος και ακούμπησε το στόμα του σε αίμα σκοτωμένου πλάσματος, πλησίασε τα χείλη του σε σάρκα πεθαμένου ζώου και, παραθέτοντας σε τραπέζι μπαγιατεμένα πτώματα, ονόμασε λιχουδιές και νοστιμιές τα μέρη που λίγο πριν βρυχόνταν, μιλούσαν, κινούνταν και έβλεπαν. Πώς τα μάτια του άντεξαν να δουν αίμα πλασμάτων που σφάζονταν, γδέρνονταν, διαμελίζονταν, πώς η όσφρησή του άντεξε την αποφορά, πώς η σκέψη του μιάσματος δεν απέτρεψε τη γλώσσα να αγγίζει ξένα έλκη και να απολαμβάνει τους χυμούς και τα υγρά θανάσιμων τραυμάτων.

Τα δέρματα ανατρίχιασαν και τα κρέατα γύρω στις σούβλες μούγκρισαν ψημένα και ωμά, όταν ακούστηκε η φωνή των βοδιών (απόσπασμα από μία ωδή του Πινδάρου).

Τούτο βέβαια είναι πλάσμα της φαντασίας και μύθος, το δείπνο όμως είναι στ’ αλήθεια τερατώδες, να πεινάει κάποιος για ζώα που μουγκρίζουν ακόμα, να υποδεικνύει με ποια ζώα πρέπει να τρεφόμαστε, και να επινοεί μεθόδους για την άρτυση, το ψήσιμο και το σερβίρισμα των φαγητών. Την περίπτωση εκείνου που εγκαινίασε την τακτική τούτη πρέπει να εξετάσει κάποιος και όχι αυτού που τη σταμάτησε έστω και αργά.” [Περί κρεοφαγίας, 933 B-C].


Ο Πλούταρχος λοιπόν θεωρούσε ότι στα πρώτα στάδια της ζωής του ο άνθρωπος ήταν αποκλειστικά χορτοφάγος και αυτό που τον απασχολεί ιδιαίτερα, αλλά και ουσιαστικά είναι ότι από τη στιγμή που έβαλε το κρέας στη διατροφή του διαπράχθηκε παραβίαση μεταξύ της ισότιμης και δίκαιης σχέση που πίστευε ότι υπήρχε μεταξύ ανθρώπων και ζώων.

Ο Πλούταρχος ακόμα δικαιολόγησε τον πρώτο άνθρωπο που έφαγε κρέας εξαιτίας απολύτου ανάγκης εφόσον οι αφιλόξενες κλιματολογικές συνθήκες τον ανάγκασαν να στραφεί αλλού για τροφή υπομένοντας έτσι τις κραυγές των ζώων κατά τη διάρκεια της σφαγής τους και την αποφορά από τις ανοικτές πληγές τους. Αυτό όμως που τον προβληματίζει σε αυτή την εξέλιξη είναι το γεγονός ότι από τη στιγμή που ο άνθρωπος δοκίμασε τη σάρκα των ζώων και έγινε αναίσθητος στο σκηνικό της σφαγής, εξακολούθησε να διατηρεί το κρέας στη διατροφή του.

“Ή μήπως, όσον αφορά εκείνους που πρώτοι δοκίμασαν να φάνε κρέας, θα πρέπει να πούμε πως τους έσπρωξε η φτώχεια, διότι ούτε τον καιρό τους περνούσαν με την εκπλήρωση άνομων επιθυμιών ούτε, έχοντας σε υπεραφθονία τα αναγκαία, ξεπέρασαν τα όρια προς τις ηδονές παρά φύση, αδιαφορώντας για τα άλλα ζωντανά πλάσματα και κατέληξαν σε αυτή την πρακτική, αλλά θα έλεγαν, αν τώρα δα ανακτούσαν αίσθηση και φωνή:

“Ευλογημένοι κι αγαπημένοι των θεών εσείς οι τωρινοί, τι εποχή σας έλαχε να ζήσετε, να καρπώνεστε και να απολαμβάνετε κληρονομιά τα άφθονα αγαθά! Πόσα φυτρώνουν για σας και πόσα τρυγάτε! Πόσο πλούτο από τους κάμπους, πόσες ηδονές μπορείτε να δρέπετε από τα φυτά! Έχετε τη δυνατότητα να καλοπερνάτε χωρίς να λερώνετε τα χέρια σας με αίμα!

Εμάς όμως δέχτηκε μέρος του χρόνου ζωής πολύ σκυθρωπό και φοβερό, αφού από την ώρα που γεννηθήκαμε πέσαμε σε μεγάλη και πνιγηρή φτώχεια….Συγκομιδή ήμερων καρπών δεν υπήρχε, ούτε εργαλείο τέχνη ούτε ίχνος επινοητικότητας. Η πείνα δεν μας έδινε χρονικά περιθώρια ούτε ο σπόρος μπορούσε τότε να περιμένει τις εποχές τους έτους.

Πού το παράξενο λοιπόν, αν φάγαμε σάρκες ζώων παρά τις επιταγές της φύσης, τότε που και η λάσπη τρωγόταν και ο φλοιός του δέντρου φαγώθηκε και το να βρεις άγρωστη με βλαστάρια ή καλαμιού ρίζα ήταν ευτύχημα; Όταν γευτήκαμε και φάγαμε βελανίδια, χορέψαμε από τη χαρά μας γύρω από μια βελανιδιά, αποκαλώντας τη δωρήτρια ζωής, μητέρα και τροφό. Αυτή ήταν η γιορτή που γνώριζε τότε η ζωή, ενώ όλα τα άλλα ήταν μελαγχολικά και άγρια.

Εσάς τους τωρινούς όμως ποια λύσσα και ποια αχόρταγη λαχτάρα σάς οδηγεί να βάφετε τα χέρια σας με αίμα τη στιγμή που σας προσφέρονται τόσα για τις ανάγκες σας; Γιατί κατηγορείτε άδικα τη γη ότι πως δεν μπορεί να σας τρέφει; Γιατί ασεβείτε προς τη θεσμοφόρο Δήμητρα και προσβάλλετε τον ήμερο και μειλίχιο Διόνυσο, λες και δεν παίρνετε αρκετά από αυτούς;

Δεν ντρέπεστε να ανακατεύετε τους ήμερους καρπούς με αίμα από σφαγή; Αποκαλείτε άγρια ζώα τα φίδια, τις λεοπαρδάλεις και τα λιοντάρια, ενώ οι ίδιοι σφάζετε και σκοτώνετε χωρίς να τους αφήνετε περιθώρια να σας ξεπεράσουν σε ωμότητα. Για εκείνα, τα σκοτωμένα ζώα είναι τροφή, για εσάς λιχουδιά.”” [Περί κρεοφαγίας, 393 D-F].

Στο σημείο αυτό ο συγγραφέας αναφέρει πως το επίπεδο της γεωργίας στις μέρες του είχε αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε η κατανάλωση κρέατος να μην είναι πλέον αναγκαία. Ο Πλούταρχος επικεντρώνεται στην αφθονία των τροφών που προσφέρει η γη για να καταρρίψει ένα από συνήθη επιχειρήματα των Στωικών—και όχι μόνο—των οποίων τα λόγια δεν συμφωνούν με τις πράξεις. Εφόσον λοιπόν οι ζωικές τροφές δεν είναι απαραίτητες αφού οι γη παρέχει μία πληθώρα άλλων τροφών, οι Στωικοί που κατά τα άλλα απορρίπτουν κάθε μορφής πολυτέλεια θα έπρεπε να καταδικάζουν την κατανάλωση σάρκας αντί να την επιβραβεύουν. Συγκεκριμένα:

“Ισότιμη δεν είναι ούτε τούτη η αντιπαράθεση με τους Στωικούς για τη σαρκοφαγία. Στ’ αλήθεια, γιατί ο τόσος τόνος στην κοιλιά και στις κουζίνες; Γιατί, εφόσον θεωρούν θηλυπρεπή την ηδονή και την κατηγορούν ως κάτι που δεν είναι ούτε αγαθό ούτε προηγμένον ούτε οικείο, δείχνουν τέτοια έγνοια για το περιττό στην ηδονή; Ωστόσο, θα ήταν συνεπές με τη θεωρία τους, αν διώχνουν τα αρώματα και τα γλυκά από τα συμπόσια, να δυσανασχετούν περισσότερο με το αίμα και τη σάρκα.

Έτσι όπως έχουν τώρα τα πράγματα, φιλοσοφούν σαν να συντάσσουν το ημερήσιο πρόγραμμα και αφαιρούν τις δαπάνες στα δείπνα για τα άχρηστα και τα περιττά, δεν αποδιώχνουν όμως την απάνθρωπη και δολοφονική αγάπη για την καλοπέραση.

“Πράγματι, λέει [δηλ. ο Στωικός] δεν υπάρχει καμιά συγγένεια ανάμεσα σε εμάς και τα πλάσματα χωρίς λογικό.” Ούτε όμως ανάμεσα σε εμάς και το μύρο, θα μπορούσε να πει κάποιος, ούτε ανάμεσα σε εμάς και τα ξενικά γλυκίσματα. Μείνετε λοιπόν μακριά από τα ζώα, εφόσον εκδιώκετε από παντού ό,τι μη χρήσιμο και μη αναγκαίο στην ηδονή.” [Περί κρεοφαγίας, 399 Α-Β].

Όπως βλέπουμε ο Πλούταρχος πίστευε πως η επιλογή αυτού του τρόπου ζωής είχε μειονεκτήματα από όλες τις πλευρές για αυτό και στη συνέχεια του έργου απαριθμεί μία σειρά από λόγους που το κρέας δεν θα πρέπει να αποτελεί μέρος της διατροφής του ανθρώπου. Ξεκινάει λοιπόν από την ίδια την ανατομία του ανθρώπου που δεν είναι σχεδιασμένη από τη φύση τόσο για την κατανάλωση όσο και για την αφομοίωση κρέατος.

Σε ένα εκτενές απόσπασμα του έργου μιλάει εμπεριστατωμένα για το πώς είναι έξω από τη φύση του ανθρώπου να τρώει τροφές αίματος εφόσον η ίδια του η φυσιολογία δεν μπορεί να υποστηρίξει μία τέτοια διατροφή.

Ο άνθρωπος σε αντίθεση με τα σαρκοφάγα ζώα δεν μπορεί να δολοφονήσει ένα ζώο με τα χέρια του και μόνο χωρίς τη βοήθεια όπλων ή εργαλείων που έχει κατασκευάσει ο ίδιος. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να αφομοιώσει εύκολα το αίμα και είναι αναγκασμένος να πρέπει να μαγειρέψει το κρέας του αντί να το καταναλώσει ωμό, όπως κάνουν στη φύση τα ζώα που τρέφονται με άλλα ζώα. Ας δούμε το κείμενο από κοντά:

“ Ωστόσο, επιτρέψαμε στους άνδρες εκείνους να πουν ότι η αρχή είναι στη φύση…Το ότι δεν είναι στη φύση του ανθρώπου να τρώει κρέας φαίνεται κατ’ αρχάς από την κατασκευή των σωμάτων. Πράγματι, το ανθρώπινο σώμα δεν μοιάζει με κανενός ζώου απ’ όσα έχουν φτιαχτεί για να τρώνε κρέας, δεν υπάρχουν προτεταμένα χείλη, μυτερά νύχια, κοφτερά δόντια, γερό στομάχι και θερμή πνοή ικανή να μετατρέψει και να επεξεργαστεί τα βαριά συστατικά του κρέατος. Ως εκ τούτου η φύση με τα λεία δόντια, το μικρό στόμα, τη μαλακιά γλώσσα και την αδυναμία της πνοής για πέψη αποκλείει τη σαρκοφαγία.

Αν υποστηρίζεις ότι είσαι φτιαγμένος για τέτοιου είδους τροφή, πρώτα σκότωσε ο ίδιος αυτό που θέλεις να φας, από μόνος σου, χωρίς να χρησιμοποιήσεις κοπίδι, ρόπαλο ούτε πελέκι. Αντίθετα, όπως οι λύκοι, οι αρκούδες και τα λιοντάρια σκοτώνουν μόνα τους τα ζώα που τρώνε, σκότωσε με δάγκωμα βόδι ή με το στόμα γουρούνι, ξέσκισε αρνί ή λαγό και πέσε πάνω του να το φας όσο είναι ακόμα ζωντανό, όπως εκείνα.

Αν περιμένεις να βρεθεί νεκρό αυτό που τρως και η παρουσία ψυχής σε κάνει να ντρέπεσαι στο να φας τη σάρκα, γιατί τρως το άψυχο πηγαίνοντας ενάντια στη φύση; Ωστόσο, ούτε άψυχο και νεκρό το τρώνε όπως είναι, αλλά το βράζουν, το ψήνουν, το μεταβάλλουν με φωτιά και χημικές ουσίες, αλλοιώνοντας, μετατρέποντας και σβήνοντας με μύρια καρυκεύματα τη γεύση του αίματος, ώστε το γευστικό όργανο να εξαπατηθεί και να δεχτεί ό,τι του είναι ξένο…..

Εμείς όμως είμαστε τόσο λεπτεπίλεπτοι, μολονότι μολύνουμε τα χέρια μας με αίμα, ώστε αποκαλούμε το κρέας προσφάγι κι έπειτα χρειαζόμαστε άλλα συμπληρώματα για το ίδιο το κρέας, ανακατεύοντας λάδι, κρασί, μέλι, ψαρόζουμο, ξίδι μαζί με μυρωδικά από τη Συρία και την Αραβία, σαν να ενταφιάζουμε πράγματι νεκρό. Μα ακόμη και αφού αυτά διαλυθούν, μαλακώσουν και υποστούν προκαταβολικά πέψη, είναι δύσκολο στην πέψη να επικρατήσει και, αν νικηθεί προκαλεί φοβερό βάρος και νοσηρές μορφές δυσπεψίας……

Τα κρέατα που τρώμε δεν είναι μόνο για τα σώματα παρά φύση, αλλά χοντραίνουν τις ψυχές με υπεραφθονία και κορεσμό.” [Περί κρεοφαγίας, 995A-D].

Για τον Πλούταρχο όμως ο πιο σημαντικός λόγος αποχής από το κρέας έχει να κάνει με το τι είναι δίκαιο. Οι άνθρωποι έχουν την τάση να κλείνουν τα μάτια τους σε αυτό που είναι ολοφάνερο και εξορθολογούν κάθε τους ενέργεια ακόμα και αν αυτή καταστρατηγεί θεμελιώδεις αλήθειες που έχουν σχέση με την ίδια τους την ύπαρξη. Αυτό που υπονοεί ο συγγραφέας είναι ότι ένα ζώο που οδηγείται προς σφαγή καταλαβαίνει πολύ περισσότερο από τον άνθρωπο ότι το δικαίωμά του προς ίση μεταχείριση απλά αγνοείται παντελώς. Να λοιπόν πώς βλέπει ο Πλούταρχος την ανθρωπότητα στις μέρες του πράγμα που είναι αλήθεια ότι δεν απέχει πολύ από το σήμερα:

“Τίποτε δεν μας συγκινεί, ούτε η ανθηρή όψη της σάρκας ούτε η γοητευτική μελωδική φωνή ούτε η επινοητικότητα της ψυχής ούτε ο καθαρός τρόπος ζωής και η ξεχωριστή νοημοσύνη των άμοιρων ζώων, αλλά για μικρό κομμάτι σάρκας αφαιρούμε την ψυχή, το φως του ήλιου, τα χρόνια της ζωής, για τα οποία έχει γεννηθεί και έχει φτιαχτεί από τη φύση (το ζωντανό πλάσμα). Ακόμη, τις φωνές και τα γρυλίσματά του θεωρούμε άναρθρους ήχους και όχι παρακλήσεις, δεήσεις και επικλήσεις για δικαιοσύνη του καθενός τους που λέει:

“Δεν σου ζητώ να με λυπηθείς στην ανάγκη σου αλλά να μην προχωρήσεις σε ύβρη. Αν είναι για να φας, σκότωσέ με, αν είναι για να φας πιο ευχάριστα, μη με σκοτώνεις”

Τι ωμότητα! Είναι τρομακτικό να βλέπεις να στρώνεται τραπέζι πλουσίων, που έχουν νεκροστόλιστες μάγειρες και παρασκευαστές περίπλοκων φαγητών, ακόμη πιο φοβερό όμως (να το βλέπεις) όταν ξεστρώνεται διότι όσα έχουν μείνει είναι περισσότερα απ’ όσα έχουν φαγωθεί. Επομένως τα ζώα μάταια πέθαναν. Αλλά πάλι από τα σερβιρισμένα τα λυπούνται, δεν θέλουν να τα δουν κομμένα και τεμαχισμένα και δεν τα αγγίζουν νεκρά, αν ήταν όμως ζωντανά δεν θα δίσταζαν.” [Περί κρεοφαγίας, 995F].

Την ίδια γραμμή σκέψης εκφράζει ο Πλούταρχος και στο έργο του Περὶ τοῦ τὰ ἄλογα λόγῳ χρῆσθαι (991-992D) όπου περιγράφονται μεταξύ των άλλων τα σημεία που τα ζώα υπερέχουν των ανθρώπων και πώς μερικά από αυτά θα ήταν καλό να τα υιοθετούσαν και οι ίδιοι. Τα ζώα είναι θαρραλέα, γενναία και δείχνουν εγκράτεια, όπως ένας Πλατωνικός φιλόσοφος.

Σε αντίθεση με τους ανθρώπους περιορίζουν τη διατροφή τους μόνο στα βασικά και δεν αναζητούν περιττή ποικιλία. Όλα αυτά οδηγούν τον ήρωα αυτού του σύντομου έργου να συμπεράνει ότι και στη φύση των ζώων μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει τη λογική και τη διάνοια, αλλά παρόλο αυτά οι άνθρωποι δεν μπορούν να δείξουν εγκράτεια να μην τα θανατώνουν και να τα τρώνε αν και τα χωνεύουν αρκετά δύσκολα.

Μπορεί ήδη μερικοί από εσάς να θεωρείτε τα παραπάνω απλές σοφιστίες ή υπεραπλουστευμένα λόγια, αλλά δεν είναι δυνατό να μην αντιλαμβάνεται κάποιος τι πετυχαίνει εδώ ο Πλούταρχος δεδομένου ότι έζησε και σε μία εποχή που δεν υπήρχαν τα μέσα που έχουμε διαθέσιμα σήμερα. Ο Πλούταρχος καταφέρνει με άψογο τρόπο να παρουσιάσει ότι το θέμα της μεταχείρισης των ζώων βασίζεται σε απόλυτα λογικά επιχειρήματα.

Οι αποδείξεις μέσω της παρατήρησης για την εποχή του σχετικά με διάνοια και τη διαισθητικότητα των ζώων με όποια μορφή και αν αυτές εκδηλώνονταν ήταν τόσο μεγάλες ώστε να της παραβλέψει και να δικαιολογήσει την οποιαδήποτε κακομεταχείρισή τους. Με άλλα λόγια, ο Πλούταρχος διατυπώνει μία βασική ηθική αρχή ίσης μεταχείρισης που δεν περιορίζεται αυθαίρετα μόνο σε μέλη του ιδίου είδους. Ίσως να είναι και μία από τις πρώτες αναφορές στη λογοτεχνία της Δύσης κατά της διάκρισης μεταξύ των ειδών, δηλ. του σπισισμού (speciesism).

Όσον αφορά τη διατύπωση ότι τα ζώα αισθάνονται φαίνεται όχι έχει σημαντικές προεκτάσεις τις οποίες για άλλη μία φορά ο Πλούταρχος φαίνεται ότι είναι ένας από τους πρώτους που τις θίγει με αυτό τον τρόπο. Πολλοί ηθικοί φιλόσοφοι θα συμφωνούσαν με τον Πλούταρχο ότι αυτό το χαρακτηριστικό απαιτεί μία δίκαιη συμπεριφορά απέναντι στα ζώα που σημαίνει ότι κάθε πράξη που εμποδίζει τα ζώα από το να εξασκήσουν τα δικαιώματά τους είναι πράξη βλαπτική και υποβιβαστική για την ίδια τη φύση τους.

Έτσι λοιπόν το να εμποδίσουμε ένα κοτοπουλάκι να μεγαλώσει σε φυσιολογικούς ρυθμούς ή μία αγελάδα να βοσκήσει ελεύθερη είναι πράξη αδικίας καθώς η ίδια η εικόνα για το πώς το ζώο αντιλαμβάνεται τον εαυτό του καταστρατηγείται. Αν προχωρήσουμε ένα βήμα παρακάτω είναι λογικό να μην υποστηρίζεται ηθικά και η πράξη της θανάτωσης του ζώου, εφόσον κάτι τέτοιο θέτει οριστικό τέλος σε όλα τα δικαιώματά του.

Ο Πλούταρχος παρουσιάζει αυτή τη θέση πολύ παραστατικά στο παραπάνω απόσπασμα όταν αναφέρει ότι αφαιρούνται με τη θανάτωση του ζώου “το φως του ήλιου, τα χρόνια της ζωής, για τα οποία έχει γεννηθεί και έχει φτιαχτεί από τη φύση.”

Ακόμα, στο σημείο αυτό που αναφέρεται ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν τη γλώσσα των ζώων, όταν εκείνα βρίσκονται λίγο πριν το θάνατο ο Πλούταρχος γίνεται κάτι παραπάνω από σύγχρονος. Μπορούμε να δούμε πόσο λάθος είναι η άποψη κάποιων ότι μπορεί να υπάρξει “αξιοπρεπής και ανώδυνος” θάνατος σε σφαγεία σήμερα, όταν τα ζώα βρίσκονται στη σειρά βλέποντας και ακούγοντας τα άλλα ζώα να χάνουν τη ζωή τους.



Στο δεύτερο μέρος του Περί σαρκοφαγίας, ο Πλούταρχος συνεχίζει στην ίδια γραμμή περιγράφοντας σκηνές που δεν δεν συμφωνούν καθόλου με την ίση μεταχείριση των ζώων, και καταλήγει ότι αυτό που οδηγεί τον άνθρωπο σε αυτές τις πράξεις δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ροπή του προς τη φιληδονία και την απληστία.

“…δεν είναι εύκολο να βγάλει κάποιος το αγκίστρι της σαρκοφαγίας μπηγμένο και σφηνωμένο στη φιληδονία καθώς είναι. Στ’ αλήθεια, δεν θα ήταν άσχημο, όπως ακριβώς οι Αιγύπτιοι, αφού αφαιρέσουν τα σπλάχνα και τα σηκώσουν προς τον ήλιο, τα πετούν ως αίτια όλων των αμαρτημάτων που έκανε ο άνθρωπος, έτσι και εμείς, αφού αποκόψουμε τη γαστριμαργία και τη δίψα μας για αίμα, να μείνουμε αγνοί στην υπόλοιπη ζωή μας.

Στην πραγματικότητα, δεν είναι τα σπλάχνα που ζητούν να μολυνθούν με αίμα, αλλά μολύνονται λόγω ασωτίας.

Ωστόσο, αν είναι αδύνατον πια εξαιτίας της συνήθειας να μην αμαρτάνουμε, νιώθοντας ντροπή για την αμαρτία ας καταφεύγουμε σε αυτή μόνο όταν υπάρχει λόγος….επειδή όμως πεινάμε, όχι για να καλοπερνάμε.

Ας σκοτώσουμε το ζώο νιώθοντας λύπη και πόνο, όχι αντιμετωπίζοντάς το με έλλειψη σεβασμού και βασανίζοντάς το, σαν τα πολλά που κάνουν τώρα ορισμένοι, μπήγοντας πυρωμένες σούβλες στο λαιμό των γουρουνιών, έτσι, ώστε, με την εμβάπτιση του σιδήρου μέσα του, το αίμα, αφού πήξει και διαχυθεί,

να κάνει τη σάρκα εύθρυπτη και μαλακή, άλλοι πηδώντας πάνω στους μαστούς των επίτοκων θηλυκών γουρουνιών και κλοτσώντας τους, έτσι ώστε, αφού βγει αίμα με γάλα και άλλα υγρά αφού πεθάνουν ταυτόχρονα τα έμβρυα με τους πόνους του τοκετού, να φάνε, Δία καθάριε, το πιο ερεθισμένο μέρος του ζώου. Άλλοι, αφού ράψουν τα μάτια των γερανών και των κύκνων και του κλείσουν στο σκοτάδι, τους παχαίνουν νοστιμίζοντας το κρέας τους με παράξενα μείγματα και σάλτσες.

Από τούτα είναι ολοφάνερο πως όχι για τροφή ούτε από ένδεια ή από ανάγκη, αλλά από κορεσμό, αναισχυντία και αγάπη για την πολυτέλεια έχουν κάνει την ανομία ηδονή.” [Περί κρεοφαγίας, 997Α-Β].

Αναφέραμε στην αρχή ότι είναι αρκετά πιθανόν ο Πλούταρχος να έχει επηρεαστεί σε ένα βαθμό από τον Πυθαγόρα πάνω στο θέμα της αποχής από το κρέας. Λίγο παραπάνω ο Πλούταρχος παραθέτει πολλά αποσπάσματα από τον Εμπεδοκλή που δεν σώζονται σήμερα, τα οποία υποστηρίζουν ότι η κατανάλωση κρέατος συνιστά κανιβαλισμό γιατί οι ανθρώπινες ψυχές παγιδεύονται μέσα στα θνητά σώματα σαν τιμωρία για το φόνο που διαπράττουν, πράγμα που αντανακλά σε μεγάλο βαθμό τις ιδέες των Πυθαγορείων για την μετεμψύχωση.

Παρομοίως, δηλώνει πως το κρέας στη διατροφή των ανθρώπων όπως χοντραίνει τα σώματά τους με τον ίδιο τρόπο φουσκώνει τις ψυχές τους με υπεραφθονία και κορεσμό. Συμφωνεί ότι σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί το σώμα να δείχνει δυνατό και ρωμαλέο, όμως η ψυχή γίνεται ασθενική.

“Έτσι επομένως και μέσα από σώμα ταραγμένο, παραφορτωμένο και βαρύ από τροφές αταίριαστες η λάμψη της ψυχής και το φέγγος της φτάνουν κατ’ ανάγκην αδύναμα και θολά, πλανιούνται και είναι ασταθή, εφόσον η ψυχή δεν διαθέτει φως και ένταση για να εισχωρήσει στα λεπτά και αδιόρατα σημεία της πραγματικότητας.” [Περί κρεοφαγίας, 996Α].

Τα λόγια αυτά θυμίζουν αρκετά την Πλατωνική φιλοσοφία για την ανάγκη ελευθερία από ό,τι κρατάει κάποιον δέσμιο των αναγκών του σώματος για να πετύχει μία πνευματική ανάταση. Συνεχίζει να αναφέρεται στις ιδέες του Πυθαγόρα και του Εμπεδοκλή, οι οποίοι και οι δύο πρότειναν μία διατροφή χωρίς κρέας θεωρώντας ότι η καλοσύνη απέναντι στα ζώα θα φέρει και την καλοσύνη μεταξύ των ανθρώπων ανεξάρτητα αν δεχθούμε ή όχι ότι τα ζώα μπορούν να αισθάνονται.

Στο σημείο αυτό, ο Πλούταρχος αναφέρει τις απόψεις των προγενέστερών του φιλοσόφων, οι οποίες θυμίζουν αρκετά τη θέση πως οτιδήποτε συμβαίνει στα ζώα αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο και στις σχέσεις των ανθρώπων , και ότι είναι υποχρέωση των ανθρώπων να σέβονται αυτό που δεν ανήκει στο δικό τους είδος.

“Στ’ αλήθεια, ποιο δείπνο, για το οποίο θανατώνεται κάποιο έμψυχο ον, δεν είναι ακριβό; Λίγο θεωρούμε ότι κοστίζει η ζωή; Και δεν εννοώ βέβαια τη ζωή της μητέρας, του πατέρα, κάποιου αγαπημένου προσώπου ή παιδιού, όπως έλεγε ο Εμπεδοκλής, αλλά αυτή που έχει τουλάχιστον μερίδιο στην αίσθηση, στην όραση, στην ακοή, στη φαντασία, στη νοημοσύνη, την οποία έχει παραλάβει κάθε ζωντανό πλάσμα από τη φύση για να αποκτά ό,τι του είναι οικείο και αποφεύγει ό,τι του είναι ξένο.

Εξέτασε ποιοι από τους φιλοσόφους μάς εξημερώνουν περισσότερο, εκείνοι που μας καλούν να τρώμε τα παιδιά, τα αγαπημένα πρόσωπα, τους πατεράδες και τις γυναίκες μας όταν πεθαίνουν, ή ο Πυθαγόρας και ο Εμπεδοκλής που μας συνηθίζουν να είμαστε και προς πλάσματα άλλου γένους δίκαιοι.

Οι γνώμες του Πυθαγόρα και του Εμπεδοκλή, αντίθετα, ήταν νόμοι για τους παλιούς Έλληνες…., τα δημητριακά, και οι τρόποι ζωής….

Ποιοι λοιπόν αποφάσισαν τούτα αργότερα; “Εκείνοι που πρώτοι σφυρηλάτησαν το μαχαίρι των κακούργων του δρόμου, εκείνοι που πρώτοι έφαγαν τα βόδια τα καματερά».”

Έτσι, βέβαια, αρχίζουν και οι τύραννοι τις σφαγές. Όπως ακριβώς την πρώτη φορά σκότωσαν στην Αθήνα τον χειρότερο συκοφάντη, ο οποίος επονομάστηκε άξιος (για να πεθάνει), κι έπειτα το δεύτερο και τον τρίτο. Μετά από τούτο συνήθισαν και δέχονταν να θανατώνεται ο Νικήρατος, ο γιος του Νικία, ο στρατηγός Θηραμένης και ο φιλόσοφος Πολέμαρχος. Κατά τον ίδιο τρόπο στην αρχή φαγώθηκε κάποιο άγριο και φονικό ζώο κι έπειτα κατασπαράχθηκε κάποιο πουλί ή ψάρι. Αφού γεύτηκε έτσι αίμα και δοκιμάστηκε πάνω τους η φονική μας διάθεση, στράφηκε προς το καματερό βόδι, το πρόβατο που μας στολίζει και τον κόκορα που μένει στο σπίτι.

Σιγά σιγά, αφού ακόνισαν έτσι οι άνθρωποι την απληστία τους, προχώρησαν σε σφαγές ανθρώπων, σε πολέμους και δολοφονίες. Αν όμως κάποιος δεν αποδείξει πρώτα ότι μπαίνουν σε κοινά σώματα οι ψυχές κατά τις παλιγγενεσίες, και αυτό που τώρα είναι λογικό γίνεται έπειτα άλογο και ξαναγίνεται ήμερο το τώρα άγριο, ότι η φύση αλλάζει τα πάντα και τα εγκαθιστά σε άλλες κατοικίες, ντύνοντάς τα με ασυνήθιστο χιτώνα σάρκας, τούτα δεν θα αποτρέψουν το ανήμερο, το ακόλαστο στοιχείο μέσα μας, αυτό που και στο σώμα δημιουργεί αρρώστιες και βάρος και την ψυχή διαφθείρει, εφόσον την τρέπει σε πόλεμο και ακόμη πιο άνομο, αφού συνηθίσαμε πια να μην προσφέρουμε σε φιλοξενούμενο τραπέζι, να μη γιορτάζουμε σε γάμο, να μη συναντιόμαστε με φίλους χωρίς αίμα και σφαχτό.” [Περί κρεοφαγίας, 997Ε-998C].



Δυστυχώς το υπόλοιπο κείμενο του δεύτερου μέρους του έργο δεν σώζεται καθώς θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δούμε τις απόψεις του Πλουτάρχου για ένα θέμα που φαίνεται να ήταν η σχέση που υπάρχει ανάμεσα στις διατροφικές συνήθειες του ανθρώπου και τη δικαιοσύνη, για το οποίο φαίνεται από το παραπάνω απόσπασμα ότι είχε απασχολήσει τόσο τον Πυθαγόρα όσο και τον Εμπεδοκλή.

Σε γενικές γραμμές ο Πλούταρχος προωθεί την ηθική διάσταση που έχει η ακρεοφαγία, παρόλο που και ο ίδιος αναγνωρίζει πως οι άνθρωποι δεν έχουν τη δύναμη να υιοθετήσουν μία ανάλογη διατροφή παρά μόνο όσοι διακατέχονται από ηθικές αξίες ή θα λέγαμε σήμερα οι πνευματικοί άνθρωποι που αναζητούν τροφές δύναμης και όχι τροφές που μολύνουν τόσο το σώμα τους όσο και το πνεύμα τους.

Αυτή τη θέση τη συναντάει κανείς και σε άλλα του έργα που αγγίζουν το θέμα της ακρεοφαγίας και βρίσκονται στη συλλογή Ηθικά. Στο Ὑγιεινὰ παραγγέλματα ο Πλούταρχος συμπεραίνει ότι η κατανάλωση κρέατος έχει γίνει για τον άνθρωπο κατά κάποιο τρόπο η δεύτερή του λάθος φύση και πρέπει να υποστηρίζεται μάλλον περισσότερο σαν κάτι συμπληρωματικό, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της διατροφής του θα πρέπει να είναι εναρμονισμένο με τις επιταγές της φύσης. Σε μία άλλη συζήτηση που περιλαμβάνεται στο Συμποσιακών προβλημάτων ότι όσο εύκολα η ανάγκη έφερε το κρέας στην ανθρώπινη διατροφή τόσο δύσκολο είναι να εγκαταλειφθεί σήμερα.

Σε ένα άλλο του έργο, το Τῶν ἐπτὰ σοφῶν συμπόσιον παρουσιάζει το νομοθέτη Σόλων να υποστηρίζει πως είναι αλήθεια ότι όλος ο τρόπος που διατρέφεται ο άνθρωπος από τη φύση του ενέχει την ιδέα της αδικίας είτε καταναλώνει ένα ζώο ή φυτό. Καθώς λοιπόν δεν είναι δυνατόν ο άνθρωπος να απέχει εξολοκλήρου από την τροφή για να είναι δίκαιος, το αμέσως καλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει είναι να σταματήσει να αναζητά λιχουδιές και να ζήσει μόνο με απλές τροφές γιατί η επιθυμία για τα μη αναγκαία πράγματα όπως το κρέας γίνεται πια συνήθεια.

Ο Πλούταρχος υποτιμά όσους ανθρώπους δεν μπορούν να ξεκόψουν από τα δεσμά της συνήθειας και του βολέματος και τους παρακινεί να απέχουν από την κατανάλωση κρέατος στο μέγιστο βαθμό. Για τους περισσότερους ανθρώπους η χορτοφαγία σύμφωνα με τον συγγραφέα είναι μία ηθική πράξη άνευ ορίων και πολύ πιθανόν να υπονοεί ότι είναι χρέος όλων των φιλοσόφων, των πνευματικών ανθρώπων και των πραγματικών πολεμιστών.

Η απόδειξη ότι τόσο οι άνθρωποι όσο και τα ζώα μοιράζονται τις ίδιες αισθήσεις και νου είναι μία από τις κεντρικές θέσεις τους συγγραφέα και φαίνεται ότι πρέπει να είναι επιθυμία και για τον πραγματικό πνευματικό άνθρωπο και λάτρη της φιλοσοφίας να υιοθετήσει μία αίσθηση συνέχειας και συνοχής σε όλες της πράξεις της ζωής του, συμπεριλαμβανομένων και των διατροφικών του συνηθειών.

Για κάθε άνθρωπο που υιοθετεί τη θέση του Πλούταρχου ότι είμαστε μαζί με τα ζώα μέλη μίας ενιαίας συνειδητότητας το να μην τους αφαιρούμε τη ζωή δεν είναι ηρωϊκή πράξη, αλλά απλά το λογικό πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος. Αν αγαπάς τα ζώα, δεν τα φυλακίζεις και πάνω από όλα δεν τα τρως.

Πηγές: Πλούταρχος, Περί Σαρκοφαγίας

S.T. Newmyer, Animals, rights, and reason in Plutarch and modern ethics (2006)




http://www.terrapapers.com/?p=4621

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΕΪΝΗΣ(Η Πρωτεϊνη Στην Χορτοφαγία)

Η πρώτη ερώτηση που μου κάνουν οι περισσότεροι όταν μαθαίνουν ότι είμαι χορτοφάγος (vegan), είναι η εξής: « από πού παίρνεις την πρωτεΐνη ;»

Είναι γεγονός ότι το ζήτημα της πρωτεΐνης, απασχολεί (αδίκως!) σήμερα όχι μόνο τους αθλητές, αλλά και όσους αθλούνται ή ενδιαφέρονται για την υγεία τους.
Το θέμα της πρωτεΐνης πήρε μεγάλες διαστάσεις μετά το 1980: 1) με τη ραγδαία ανάπτυξη και διάδοση των συμπληρωμάτων διατροφής,
2) με τη προπαγάνδα των γαλακτοβιομηχανιών και
3) με τη «πλύση εγκεφάλου» των μέσων μαζικής ενημέρωσης (Μ.Μ.Ε) σχετικά με τη απαραίτητη πρόσληψη κρέατος και αυγών σε καθημερινή βάση.
Και εσείς τους πιστέψατε! Το ίδιο έκανα και εγώ. Κατανάλωνα 2 λίτρα γάλα (άπαχο!) και 2 φορές σάρκες (πτώματα!) σε καθημερινή βάση. Γιατί ως αθλητής, αλλά και ως γυμναστής – διατροφολόγος, τα θεωρούσα απαραίτητα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και ας αναλύσουμε το θέμα με απλή κοινή λογική, με βάση την ανατομική – φυσιολογική κατασκευή του ανθρωπίνου σώματος, χωρίς οικονομικά συμφέροντα και κατευθυνόμενες- κατασκευασμένες έρευνες.

Ψέμα 1Ο : «Οι αθλητές χρειάζονται 2–3 gr πρωτεΐνη ανά kg σωματικού βάρους». Ένα νούμερο που «διαφημίζεται» ως απαραίτητο για μέγιστη απόδοση, ανάπλαση, αλλά και μυϊκή ανάπτυξη. Πίσω από το μύθο αυτό βρίσκονται οι εκατοντάδες εταιρείες συμπληρωμάτων διατροφής (με τεράστιους ετήσιους τζίρους!), οι οποίες κατευθύνουν και στηρίζουν οικονομικά :
α) αθλητικά περιοδικά (κυρίως του bodybuilding), β) πανεπιστημιακά ερευνητικά κέντρα, γ) αθλητιάτρους-διαιτολόγους, δ) ομοσπονδίες και συλλόγους, ε) επώνυμους προπονητές και στ) ελίτ αθλητές. Ο σκοπός τους προφανής. Το μέγιστο κέρδος σε σύντομο χρονικό διάστημα, με συνεχώς εναλλασσόμενα «νέα» προϊόντα, «απαραίτητα» ως συμπλήρωμα σε καθημερινή βάση.
Εκμεταλλεύονται τη δίψα και τη διάθεση των αθλητών για καλύτερη απόδοση, τάχιστη ανάρρωση, σωματική διάπλαση κ.α.
Η πρόσθετη κατανάλωση πρωτεΐνης σε μορφή κυρίως σκόνης, χρησιμοποιείται σχολαστικά καθημερινά, σχεδόν από όλους τους αθλητές.

ΨΕΜΑ 2Ο : « 3-5 μερίδες γαλακτοκομικών προϊόντων σε καθημερινή βάση», γιατί ισχυρίζονται ότι η πρωτεΐνη (καζεΐνη) είναι ανώτερης βιολογικής αξίας και ότι χρειαζόμαστε το ασβέστιο τους. Με τον έντονο συναγωνισμό μεταξύ τους, λανσάρονται συνεχώς «πιασάρικα» προϊόντα ως light, με φρούτα, με προβιοτικά, κατσικίσια, βιολογικά κ.α. Σήμερα όλοι οι Δυτικοί λαοί υποφέρουν από προβλήματα όπως αρθριτικά, διαβήτη, καρκίνο, δυσκοιλιότητα και κυρίως ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ!! Μα πώς; Αφού πίνουμε και τρώμε σε καθημερινή βάση το ασβέστιο μας από γαλακτοκομικά. Εδώ σας θέλω τώρα!!
Γιατί οι λαοί της Ανατολής (ΚΙΝΑ, ΙΑΠΩΝΙΑ, ΒΙΕΤΝΑΜ, ΤΑΙΒΑΝ κ.α.) οι οποίοι δεν καταναλώνουν γαλακτοκομικά προϊόντα, (τους είναι τελείως άγνωστα) δεν πάσχουν από οστεοπόρωση;

ΨΕΜΑ 3ο : «Για να κάνεις μυς πρέπει να τρως κρέας»
«Για να είσαι δυνατός και ενεργητικός, πρέπει να τρως κόκκινο κρέας (άπαχο)»
«Το Ψάρι 2-3 φορές την εβδομάδα, κάνει καλό στην καρδιά».
Για μένα προσωπικά αυτό είναι το μεγαλύτερο ψέμα.
Vegan Bodybuilder
(Can you see it? It’s true..)
Σήμερα κατά μέσον όρο, ο άνθρωπος καταναλώνει 100-150 kg κρέας σε ετήσια βάση!!! 50 φορές περισσότερο από το 1940. Και τα νούμερα συνεχώς αυξάνονται, αποφέροντας τεράστια κέρδη στους εμπλεκόμενους κτηνοτρόφους, εμπόρους κρεάτων, μεσαζόντων πωλητών., σφαγείων, κρεοπωλείων. Τι γίνεται όμως με το θέμα της οικολογικής καταστροφής; Με την εκμετάλλευση και βάναυση – απάνθρωπη συμπεριφορά μας απέναντι σε εκατομμύρια ζώα του πλανήτη; Μόνο για την τέρψη της κοιλιοδουλείας μας;

Σήμερα οι μύθοι αυτοί κυριάρχησαν για 2 και μοναδικούς λόγους:
Α) λόγω της άγνοιας και αμάθειας των ανθρώπων και
Β) λόγω της αδιαφορίας τους. Και αυτό δεν ισχύει μόνο (ίσως δικαιολογημένα ) στους κοινούς καθημερινούς βιοπαλαιστές, αλλά και ανάμεσα στους περισσότερους αθλητές (κυρίως ΕΛΛΗΝΕΣ).
Η πολύωρη εξοντωτική προπόνηση, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου, η αμάθεια σε θέματα υγείας και διατροφής, έχει στρέψει τους περισσότερους συνειδητοποιημένους αθλητές στους «ειδικούς» διαιτολόγους και αθλητιάτρους. Και εδώ όμως η συνταγογράφηση συμπληρωμάτων δίνει και παίρνει. Η «κλασσική» διατροφή των 5-7 γευμάτων καλά κρατεί. Και όμως η αλήθεια απέχει πολύ από τα συνηθισμένα. Είναι τόσο απλή όσο και εύκολη στην εφαρμογή!
- Δε χρειάζεται να καταναλώνεις σκόνες πρωτεΐνης, χάπια αμινοξέων, κρεατίνη, γλουταμίνη, HMB, BCAA και άλλα τοξικά δηλητήρια. Επιβαρύνεις άσκοπα το συκώτι και τα νεφρά σου. Πετάς τα δύσκολα- κερδισμένα με τον ιδρώτα σου χρήματα σε επιτήδειους.
- Δε χρειάζεται να τρως καθημερινά αυγά. Εκτός αν θέλεις να αυξήσεις τη χοληστερόλη σου και να φράξεις τις αρτηρίες σου.
- Δε χρειάζεται καθημερινά να πίνεις γάλα και να τρως τυρί, γιαούρτι, κεφίρ, ξινόγαλα κ.α. Εκτός αν θέλεις να πάσχεις από αρθριτικά, οστεοπόρωση, αλλεργίες, άσθμα, καρκίνο.
- Δε χρειάζεται να τρως κρέατα. Ούτε τα λευκά (κοτόπουλο, γαλοπούλα, κουνέλι κλπ). Εκτός αν θέλεις να υποφέρεις από διαβήτη, προστάτη, νευρολογικά, αναιμία, κόπωση, καρκίνο, αρτηριοσκλήρωση.
- Δε χρειάζεται να τρως ψάρι. Ναι καλά διαβάζεις! Εκτός αν θέλεις στο σώμα σου PCB, κάδμιο, υδράργυρο, αρσενικό, μόλυβδο και όλα τα καλά των λυμάτων και αποβλήτων που ρίχνονται στις θάλασσες.
Τώρα θα μου πείτε.. και τι μένει φίλε; «από πού θα παίρνω την πρωτεΐνη μου;»
Από εκεί που την παίρνει ο γορίλλας, ο ρινόκερος, ο ελέφαντας, ο ταύρος, το άλογο και τόσα άλλα φυτοφάγα ζώα. Τα ισχυρότερα σε δύναμη, τα ευφυέστερα και ομορφότερα στο ζωικό βασίλειο είναι ζώα φυτοφάγα.


Ο γορίλας (ο πραγματικός βασιλιάς της ζούγκλας) έχει το ίδιο DNA με μας σε ποσοστό 97%. Ρωτήστε τον από πού παίρνει την πρωτεΐνη του που σε σωματικό βάρος 250-400 kg αν μπορούσε να κάνει «πάγκο» θα σήκωνε 1200 kg. Εντυπωσιακό έτσι, για κάποιον που τρώει μόνο φρούτα, λαχανικά και ξηρούς καρπούς.
Η ταχύτερη ανάπτυξη του ανθρώπου συμβαίνει κατά τους πρώτους μήνες έως τα 2 χρόνια της παιδικής ηλικίας. Αυτό συμβαίνει όταν η αποκλειστική διατροφή του είναι το γάλα του θηλασμού που περιέχει μόλις 1,5%-6% πρωτεΐνη.
Κανένας αθλητής μέχρι και σήμερα δε μπόρεσε να μου απαντήσει πόσα γραμμάρια πρωτεΐνη χρειάζεται. Και όμως επαναλαμβάνει σαν παπαγάλος την μόνιμη ανησυχία όλων.
Πάμε στο «ζουμί» τώρα.
ΑΛΗΘΕΙΕΣ αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου:
1) Το ανθρώπινο σώμα χρειάζεται 5% -10% πρωτεΐνη σε σύνολο ημερήσιας πρόσληψης θερμίδων.
2) Ένας αθλητής ανάλογα με την ηλικία, το φύλο, το βάρος (άλιπη σωματική μάζα) και την αθλητική δραστηριότητα του χρειάζεταιελαφρώς μεγαλύτερα ποσοστά πρωτεΐνης (έως 14%-20%)
3) Οι ανάγκες σε πρωτεΐνη καλύπτονται πλήρως με την πρόσληψη των κατάλληλων θερμίδων σε καθημερινή βάση.
4) Τα πρόσθετα πρωτεϊνικά συμπληρώματα (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) δεν χρειάζονται.
5) Οι ανάγκες σε πρωτεΐνες καλύπτονται εύκολα και με ασφάλεια, με μια εξολοκλήρου φυτοφαγική διατροφή (τροποποιημένη ανάλογα)
6) Οι φυτικές πρωτεΐνες είναι πλήρεις (περιέχουν και τα 8 βασικά αμινοξέα)
7) Η πρωτεΐνη δε χτίζει μυς. Η έντονη αναερόβια άσκηση (ΒΑΡΗ) κάνει τη «βρώμικη» δουλειά. Η πρωτεΐνη απλά αναπλάθει κατεστραμμένους ιστούς.
8) Δε χρειαζόμαστε καθόλου πρωτεΐνη. Πώς; Ναι καλά διαβάζετε! Το σώμα χρειάζεται τους δομικούς λίθους της πρωτεΐνης. Δηλαδή τα αμινοξέα. Και αυτά τα παίρνει εύκολα και χωρίς κόπο, κυρίως από τα φυλλώδη πράσινα λαχανικά.
9) Το συκώτι χρησιμοποιείται ως δεξαμενή ανακύκλωσης για τα αμινοξέα. Έτσι ότι δεν προσλαμβάνεται άμεσα από τη διατροφή, απλά δανείζεται «από τις αποθήκες».
Φίλε αθλητή! Απέκτησε γνώση. Ενημερώσου. Ψάξε το θέμα. Σε θέλω ξύπνιο, δραστήριο, ενεργητικό σε όλα τα επίπεδα έκφρασης της ζωής. Σταμάτα να δέχεσαι αμάσητα, την πλύση εγκεφάλου σχετικά με την πρόσθετη λήψη πρωτεΐνης.

Δράσε τώρα… Αύριο μπορεί να είναι
ήδη πολύ αργά για την υγεία σου!..




spartacus.gr

ΤΙ ΦΟΒΑΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑ;

Ομοιότητες Τολτέκων – Γνωστικών

«Τα ανθρώπινα όντα είναι σε ένα ταξίδι αφύπνισης,
το οποίο έχει προς στιγμή παρεμποδιστεί από ξένες δυνάμεις.»

«Υπάρχει ένα αρπακτικό που έρχεται από τα βάθη του κόσμου
και πήρε στα χέρια του τον έλεγχο της ζωής μας.
Το ανθρώπινο είδος είναι ο φυλακισμένος του.
Αυτό το αρπακτικό είναι ο Κύριός μας και ο Άρχοντάς μας.
Μας έχει κάνει υπάκουους και αβοήθητους.
Αν θελήσουμε να διαμαρτυρηθούμε, τότε καταπιέζει τις φωνές μας.
Αν θέλουμε να δράσουμε ανεξάρτητα, απαιτεί να μην το κάνουμε …»

Τα βιβλία του Κάρλος Καστανέντα αφορούν την περίοδο της μαθητείας του κοντά στον Δον Χουάν, έναν Ινδιάνο Yaqui, ο οποίος θα λέγαμε ότι ήταν κάτι σαν σωκρατικός μέντορας για τον σκεπτικιστή ανθρωπολόγο. Για περισσότερο από είκοσι χρόνια, ο Καστανέντα διδάχθηκε τόσο θεωρία όσο και πρακτική σαν μαθητευόμενος από τον απαιτητικό και κατεργάρη δάσκαλό του. Η τέχνη των «νέων μάγων» αφορά την μελέτη των αρχαίων μυστικών της μαγείας των Τολτέκων που μεταδόθηκε στον Δον Χουάν μέσα από μία σειρά μάγων που ξεκινούσε από τον 18ο αιώνα.

Η λέξη «μαγεία» (sorcery) σε αυτή την περίπτωση σημαίνει αυτό το μονοπάτι ζωής που ξεχωρίζει εμφανώς από τις εμπειρικές συνήθειες που έχει η ανθρωπότητα (σημ. στα αγγλικά αποδίδεται με τη λέξη sorcery, από τα γαλλικό sortir, που σημαίνει «αναχωρώ, αποχωρώ» )

Οι αρχαίοι πολιτισμοί της εποχής του Χαλκού πέρασαν υπό τον έλεγχο εξελιγμένων, παρασιτικών υπερ-διαστατικών οντοτήτων που χειραγωγούν τον ανθρώπινο νου ακόμα και σήμερα για να πετύχουν τους δικούς τους κακούς σκοπούς; Γνωστικά κείμενα 2000 ετών πριν ίσως να δίνουν την απάντηση για τη μεγαλύτερη συνωμοσία στην ιστορία όλης της ανθρωπότητας! Γενικά οι συνομωσίες είναι πολύ γοητευτικές και μυστηριώδεις για να μας αφήνουν αδιάφορες, αλλά όταν τα στοιχεία μιας έρευνας αλλά και της παρατήρησης συγκλίνουν, τότε κάθε συνομωσία γίνεται πραγματικότητα.

Μέσα από μία μεγάλη περίοδο σημειώνοντας τόσο πρόοδο όσο και λάθη, ο Καστανέντα προσπαθεί να αλλάξει τις παραμέτρους του πώς αντιλαμβανόταν τον κόσμο και να ανακαλύψει άλλους κόσμους. Κατά τη διάρκεια αυτών των περιπετειών του ήρθε σε επαφή με συγκεκριμένες εξω-κοσμικές ανόργανες οντότητες που τις παρουσιάζει σαν ένα εμπόδιο ή δοκιμασία για τον σαμάνο. Στο έργο του «Μαγικά Περάσματα» ο Καστανέντα σημειώνει: «Τα ανθρώπινα όντα είναι σε ένα ταξίδι αφύπνισης, το οποίο έχει προς στιγμή παρεμποδιστεί από ξένες δυνάμεις.»

Στο τελευταίο βιβλίο του Καστανέντα, «Η Ενεργός Πλευρά του Απείρου» (1998), ο Δον Χουάν προκαλεί τον Καστανέντα να συμφιλιώσει τη νοημοσύνη του ανθρώπου, η οποία είναι εμφανής στα τόσο πολλά επιτεύγματά του, με την «ηλιθιότητα των πεποιθήσεών του—τα πιστεύω του– … την ηλιθιότητα της ίδιας της αντιφατικής συμπεριφοράς του.» Ο Δον Χουάν συνδέει αυτή την απροκάλυπτη αντίθεση στην ανθρώπινη νοημοσύνη με αυτό που αποκαλεί «το μεγαλύτερο ζήτημα από όλα τα ζητήματα, το πιο σημαντικό θέμα που υπάρχει στη μαγεία.» Αυτό το θέμα είναι η αρπαγή. Στον γεμάτο έκπληξη από τη φρίκη του θέματος νεαρό μαθητευόμενο Καστανέντα, ο γηραιός μάγος εξηγεί πώς εξωγήινη νοημοσύνη έχει διεισδύσει στον ανθρώπινο νου:

«Υπάρχει ένα αρπακτικό που έρχεται από τα βάθη του κόσμου και πήρε στα χέρια του τον έλεγχο της ζωής μας. Το ανθρώπινο είδος είναι ο φυλακισμένος του. Αυτό το αρπακτικό είναι ο Κύριός μας και ο Άρχοντάς μας. Μας έχει κάνει υπάκουους και αβοήθητους. Αν θελήσουμε να διαμαρτυρηθούμε, τότε καταπιέζει τις φωνές μας. Αν θέλουμε να δράσουμε ανεξάρτητα, απαιτεί να μην το κάνουμε …»

Οι μάγοι θεωρούν ότι τα αρπακτικά αυτά μας έχουν επιβάλλει αυτά που πιστεύουμε σαν πραγματικά, τις ιδέες μας για το τι είναι καλό και τι κακό, την κοινωνική μας ηθική. Είναι αυτά στα οποία εναποθέτουμε τις ελπίδες και τις προσδοκίες μας, τα όνειρά μας για επιτυχία ή αποτυχία. Μας έχουν δώσει την απληστία και τη δειλία. Είναι τα αρπακτικά που μας κάνουν να εφησυχάζουμε, να ρουτινιάζουμε και να επικεντρωνόμαστε στο εγώ μας. Γιατί η διατήρηση και η ενίσχυση του ΕΓΩ είναι που τρέφει τα ίδια και τον Άρχοντα και συντηρεί το κοπάδι όπως είναι γι αυτούς αναγκαίο.

Οι μάγοι του αρχαίου Μεξικού ονόμαζαν αυτά τα αρπακτικά Βολαδόρες. Είναι σαν μαύρες σκιές που ίπτανται. Είναι μία αδιαπέραστη μαύρη σκιά που πηδάει μέσα στον αέρα. Η περιγραφή αυτή μοιάζει με αρκετές αναφορές που έχουμε για τις περίεργες κινήσεις αλμάτων, καμιά φορά και πλάγια που γίνονται από τους λεγόμενους Γκρίζους που συναντούν τυχαία ανθρώπους. Σαν ιπτάμενες μαύρες σκιές δεν αναφέρονται τόσο συχνά, αλλά παίζουν μεγάλο ρόλο στην μακριά και μεγάλη ιστορία των αναφορών εξωγήινης δραστηριότητας, όπως αναφέρει ο John Keel στο The Mothman Prophecies.

Η διδασκαλία των Γνωστικών περιέχει περιγραφές εξωγήινων αρπακτικών τους οποίους αποκαλεί Άρχοντες. Τα κείμενα από την περιοχή της Nag Hammadi τους αναφέρουν σαν βαριά, μυστηριώδη, σκιώδη πλάσματα. Μπορούμε να συγκρίνουμε τους Άρχοντες με τις «μαύρες σκιές» τους Βολαδόρες που αναφέρει ο Δον Χουάν; Αυτή η ερώτηση δημιουργεί ένα ζήτημα κατά πόσο υπάρχουν παράλληλες αναφορές στον σαμανισμό των Τολτέκων της Κεντρικής Αμερικής και του αντίστοιχου σαμανισμού των Μυστηριακών Σχολών της αρχαίας Ευρώπης. Ας δούμε, λοιπόν, μερικά παραδείγματα αυτών των ομοιοτήτων.

Αρχικά, υπάρχει το θέμα της επιρροής που έχουν οι Βολαδόρες ή αλλιώς τα αρπακτικά αυτά όντα πάνω στην ανθρωπότητα. Στο Η Ενεργός Πλευρά του Απείρου, ο Δον Χουάν λέει στον Καστανέντα ότι «τα αρπακτικά μας δίνουν τις δικές τους σκέψεις, οι οποίες γίνονται οι δικές μας σκέψεις.»

Αυτή η αρκετά ανησυχητική διαπίστωση αποτελεί ένα άμεσο παραλληλισμό με τις διδασκαλίες των Γνωστικών. Οι Γνωστικοί στις Μυστηριακές Σχολές της Εγγύς Ανατολής στην αρχαιότητα δίδασκαν ότι:

Ο πραγματικός νους των ανθρώπων, ο νους αυθεντικός, είναι μέρος της κοσμικής γνώσης που ενυπάρχει στη φύση, αλλά εξαιτίας της παρεμβολής των Αρχόντων, αυτός ο «εγγενής νους» ή «η εγγενής διάνοια» μπορεί να ανατραπεί, ακόμα και να βρεθεί υπό την κατοχή ενός άλλου νου.

Προειδοποιούσαν ότι οι Άρχοντες επιτίθενται στην ανθρώπινη ψυχή, παρεμβαίνουν νοητικά και ψυχολογικά, αν και μπορούν να μας παρουσιαστούν και στο φυσικό πεδίο. Το σημείο όμως στο οποίο επιδρούν πάνω μας καίρια είναι η ψυχική μας σύνταξη, σε ό,τι αποτελεί για εμάς πρότυπο και πεποίθηση, ακριβώς όπως περιγράφει και ο Δον Χουάν για τους Βολαδόρες.

Ο Δον Χουάν λέει ότι ο νους του αρπακτικού είναι ένα «φθηνό μοντέλο»: ένα οικονομικό μοντέλο που ένα μέγεθος ταιριάζει σε όλα. Αυτή η περιγραφή ταιριάζει στο συλλογικό νου των Αρχόντων. Οι μάγοι ονομάζουν αυτό το ομοιόμορφο εξωγήινο μυαλό «ξένη εγκατάσταση,» που υπάρχει μέσα σου όπως και σε κάθε άλλο ανθρώπινο ον. Αυτή η ξένη εγκατάσταση μας βγάζει έξω από τη δική μας νοητική και ψυχική σύνταξη.

Βγάζει εκτός πορείας, εκτρέπει τις εγγενείς μας ικανότητες να παρατηρούμε και να οργανώνουμε τον κόσμο βάσει μίας γλώσσας που είναι η κατάλληλη για το είδος μας. Ο ρόλος της σωστής σύνταξης της πραγματικότητας μέσα στα πλαίσια της εκμάθησης της πρόθεσης του μάγου είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες στις μετέπειτα διδασκαλίες του Δον Χουάν. Η μέριμνα του μάγου για την απόκλιση που συμβαίνει στη σύνταξη αυτή και τον επακόλουθο επαναπροσδιορισμό της πρόθεσης αποτελεί παράλληλο της σημασίας που έχει η γλώσσα και ο ορθός ορισμός όπως τονίζεται στη διδασκαλία των Γνωστικών.

Ο Δον Χουάν αναφέρεται πολλές φορές σε στρατηγικές κατάλληλες για να πολεμήσει κάποιος αυτές τις ξένες επιθέσεις. Αναφέρει ότι οι μάγοι της παλιάς εποχής

«ανακάλυψαν ότι αν ακολουθούσαν την εσωτερική σιωπή του νου τους, η ξένη αυτή εγκατάσταση θα έφευγε, παρέχοντας έτσι σε όποιον έκανε αυτή την άσκηση την καθολική και σίγουρη κυριαρχία πάνω στις δικές τους σκέψεις.»

Με άλλα λόγια, η διαπίστωση ότι ένας ξένος νους μπορεί να λειτουργήσει μέσα στο δικό μας νου γίνεται ολοκληρωτικά κατανοητή και σίγουρη όταν αυτός ο ξένος νους ξεσκεπάζεται και εξοστρακίζεται. Μόνο και μόνο τότε αντιλαμβανόμαστε πώς «ο πραγματικός νους— και ποιες πραγματικές σκέψεις—μας ανήκουν, τι αποτελεί δική μας εμπειρία, μετά από μία ζωή κάτω από κυριαρχία, μία ζωή ανασφαλή, πονηρή και καχεκτική. Ο «πραγματικός νους-οι πραγματικές σκέψεις» του Δον Χουάν μπορούν να εξισωθούν με τον «αυθεντικό νου» των Γνωστικών.

Η κύρια επίδραση των Βολαδόρων πάνω στο μυαλό μας είναι ορατή με την πλύση εγκεφάλου και τη διαμόρφωση της σκέψης. Αυτό ακριβώς αποτελεί και το κύριο χαρακτηριστικό της εισβολής των Αρχόντων στη ζωή μας, σύμφωνα με τις διδασκαλίες των Γνωστικών.

Με άλλα λόγια, τη στιγμή που αντιλαμβανόμαστε ποιές σκέψεις είναι δικές μας και ποιές όχι αυτό είναι και το μεγάλο μας παιχνίδι, το να απεγκλωβιστούμε από τους Βολαδόρες. Μια ολοκληρωμένη και σε βάθος ανακεφαλαίωση μας βοηθά να αποκτήσουμε συνείδηση του τί θέλουμε να αλλάξουμε, ακριβώς επειδή μας επιτρέπει να δούμε τη ζωή μας χωρίς αυταπάτες. Μας επιτρέπει να επιλέξουμε αν θέλουμε να αποδεχτούμε τη ζωή μας ως έχει ή να την αλλάξουμε ριζικά – πριν παγιδευτούμε οριστικά.

Για να αλλάξουμε χρειαζόμαστε τρείς συνθήκες: πρώτα, πρέπει να ανακοινώσουμε φωναχτά την πρόθεσή μας να αλλάξουμε. Κατά δεύτερο λόγο, οφείλουμε να δεσμεύσουμε τη συνειδητότητά μας, την αντίληψή μας για μια χρονική περίοδο. Δεν μπορούμε να αρχίζουμε κάτι και μετά να το παρατήσουμε μόλις βαρεθούμε. Τρίτον, πρέπει να δούμε το αποτέλεσμα των ενεργειών μας με αίσθημα απόσπασης. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να μπλεχτούμε με συναισθήματα επιτυχίας ή αποτυχίας.

Όταν οι θετικές και οι αρνητικές μας δυνάμεις ισορροπούν, τότε η καθεμιά αναιρεί την άλλη και αυτό σημαίνει ότι η αξία μας είναι μηδαμινή. Αυτό σημαίνει επίσης, ότι δεν μπορεί να μας αναστατώσει κάποιος που μας κριτικάρει, ούτε μπορεί να μας ευχαριστήσει κάποιος με φιλοφρονήσεις.

Μέσα από τη διαδικασία της ανακεφαλαίωσης μπορούμε να αδειάσουμε από σκέψεις και επιθυμίες και αυτό για τους αρχαίους οραματιστές σήμαινε ότι είναι δυνατόν να γίνουμε “ένα με την πρόθεση του δράκου”, επομένως αόρατοι.

Τα μάτια των ανθρώπων που έχουν πραγματώσει το πέρασμα αντανακλούν μια απερίγραπτη αδιαφορία γιατί δεν κοιτάζουν τον εξωτερικό κόσμο αλλά είναι στραμμένα εσωτερικά και κοιτάζουν αυτό που δεν είναι ακόμα παρόν. Το μάτι που κοιτάζει εσωτερικά είναι αμετακίνητο. Δεν αντανακλά ανθρώπινα ενδιαφέροντα ή φόβους. Αντανακλά την απεραντοσύνη. Οι οραματιστές που έχουν ατενίσει το άπειρο επιβεβαιώνουν ότι και το άπειρο, με τη σειρά του, κοιτάζει με ψυχρή και πεισματική αδιαφορία.

Ψυχική Αυτοάμυνα: Τα Γνωστικά κείμενα περιγράφουν σε πολλά παραδείγματα την άμεση και φυσική συνάντηση με τους Άρχοντες, οι οποίοι διαχωρίζονται σε δύο είδη: ένα εμβρυακό τύπο που συνδέεται με τη μυθολογία των Γκρίζων στα σύγχρονα περιστατικά των UFO και έναν ερπετοειδή τύπο. Η συνήθης τακτική των Γκρίζων είναι πρώτα να αναισθητοποιήσουν και μετά να εισχωρήσουν στο νου.

Στην Πρώτη Αποκάλυψη του Ιακώβου, ο Γνωστικός δάσκαλος διδάσκει το μαθητή πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους Άρχοντες. Αυτές οι αρπακτικές οντότητες λέγεται ότι «απαγάγουν τις ψυχές τη νύχτα,» μία πολύ ακριβής περιγραφή των σύγχρονων απαγωγών από τους εξωγήινους. Ο μυημένος στα Μυστήρια μαθαίνει πώς να απωθεί τους Άρχοντες με μαγικές φόρμουλες (μάντρας) και μαγικά περάσματα ή χειρονομίες δύναμης (μούντρας).

Σε μερικά κείμενα, η συνάντηση με τους Άρχοντες είναι δομημένη ακολουθώντας το σύστημα των «πλανητικών σφαιρών» Ο μυημένος που χρησιμοποιεί την αστρική προβολή, το ζωντανό ονείρεμα ή «τους χειρισμούς του διπλού» (όπως και στον Δον Χουάν ) λέγεται ότι έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τους Άρχοντες σε ένα λαβύρινθο επτά επιπέδων/στρωμάτων—σαν αυτούς που υπάρχουν σαν παιχνίδια υπολογιστών—κατά αναλογία των επτά πλανητών. Σε κάθε επίπεδο ο μυημένος είναι αδύνατο να συνεχίσει αν δεν αντιμετωπίσει τους «φύλακες των πυλών» χρησιμοποιώντας τα μαγικά περάσματα και τις λέξεις.

Η αρχετυπική μορφή αυτού του «ταξιδιού μέσα από τις πλανητικές σφαίρες» ήταν ευρέως γνωστή στην αρχαιότητα, κυρίως στις σχολές του Ερμητισμού και της Καμπάλα. Στο βιβλίο Tantra Vidya, ο O. M. Hinze συγκρίνει τη Γνωστική ανοδική πορεία μέσω των επτά σφαιρών με την άνοδο της Κουνταλίνη μέσα από τα επτά τσάκρα, σύμφωνα με τις Ινδικές γιογκικές παραδόσεις. (Όμως η Κουνταλίνη είναι η ενέργεια που τρέφει τους Βολαδόρες – Άρχοντες, γιατί νομίζετε πως φροντίζουν να κάνουν το σεξ τόσο ελευθέριο; )



Ο Δον Χουάν δεν χρησιμοποιεί το σχήμα αυτό των επτά επιπέδων, αλλά η περιγραφή των Βολαδόρων ταιριάζει σε αυτό. Η σχέση αυτή είναι εμφανής αν συσχετίσουμε τη «λατρεία του φιδιού» που υπήρχε σε συγκεκριμένες Γνωστικές λατρείες που αφορούν την πρακτική της Κουνταλίνη γιόγκα, με τη «φλόγα που έρχεται από μέσα» και τον Φτερωτό Όφη που παρουσιάζεται σε πολλά λόγια του Δον Χουάν.

Με λίγα λόγια, οι Τολτέκοι μάγοι ήταν επίσης ειδικοί στην Κουνταλίνη γιόγκα, καλλιεργώντας «την εσωτερική φλόγα.» Οι συναντήσεις τους με τους Βολαδόρες μπορεί να μην ήταν οργανωμένες γύρω από αυτό το «παιχνίδι των επτά επιπέδων,» αλλά φαίνεται πως και οι τρεις εμπειρίες—των Τολτέκων, της γιόγκα και των Γνωστικών—έχουν κοινά σημεία αναφοράς. Οι Γνωστικοί θεωρούσαν ότι η δύναμη της Κουνταλίνη ή το περιβάλλον πεδίο που δημιουργούταν από αυτή τη δύναμη ότι ήταν αυτό που τους προστάτευε από τους Άρχοντες.

Τα ανθρωποκεντρικά χαρακτηριστικά που αποδίδονται από τον Δον Χουάν για τις παρεκκλίσεις που εμφανίζονται από την «ξένη εγκατάσταση» είναι πανομοιότυπα με εκείνα που αποδίδονται στους Άρχοντες στα Γνωστικά κείμενα: φθόνος (απληστία) και αλαζονεία (εγωμανία) λέγεται ότι είναι τα κύρια χαρακτηριστικά τους, ενώ η συμπεριφορά τους δείχνει ότι είναι ανεγκέφαλοι κηφήνες, άπληστοι για εξουσία πάνω μας, αλλά και πολύ δειλοί για να παρουσιαστούν ανοικτά και να αποκαλύψουν τον εαυτό τους.

Ωστόσο, θα ήταν παραπλανητικό να υποστηρίξουμε ότι τα λόγια του Δον Χουάν ακολουθούν πιστά και με αυστηρό τρόπο τις Γνωστικές διδασκαλίες, αλλά αυτές οι αρχικές ομοιότητες είναι εντυπωσιακές και υπάρχουν πολλές περισσότερες. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό παράδειγμα όπου οι σοφία των αυτοχθόνων της Αμερικής συμφωνεί με τις εσωτερικές διδασκαλίες μίας μακράς, χαμένης πνευματικής παράδοσης στην Εγγύς Ανατολή.

Οι ομοιότητες Τολτέκων-Γνωστικών μπορεί να φαίνονται μακρινές και απίθανες με μία πρώτη ματιά, αλλά αν υποθέσουμε ότι η εμπειρία των σαμάνων είναι συνεχής και εμπειρική (δηλ. κάποιος μπορεί να τη βιώσει μόνο αν τη δοκιμάσει) δεν θα ήταν έκπληξη να βρούμε συνεχείς αναφορές και σε άλλες ξεχωριστές παραδόσεις και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό.

{ Οι μάγοι λένε ότι όπως ακριβώς εμείς εκτρέφουμε κοτόπουλα (gallinas στα ισπανικά) σε ορνιθώνες (gallineros), έτσι κάποιες οντότητες που προέρχονται από ένα διαφορετικό σύμπαν επίγνωσης μάς κρατάνε μέσα σε ανθρώπινα ορνιθοτροφεία. Οι μάγοι κάνουν ένα λογοπαίγνιο και λένε ότι αυτές οι οντότητες, που ονομάζονται βολαδόρες (voladores, ελλ. «ιπτάμενοι»), κρατάνε εμάς, τα ανθρώπινα όντα ή seres humanos, μέσα σε ανθρωποτροφεία (humaneros).

Οι βολαδόρες είναι μαύρες σκιές που ορισμένες φορές εμπίπτουν στην αντίληψή μας, αλλά ξεμπερδεύουμε με αυτές εξηγώντας τες ως ξένα σώματα πάνω στον αμφιβληστροειδή μας. Οι μάγοι, μέσω της ικανότητάς τους να βλέπουν άμεσα την ενέργεια, γνωρίζουν το γεγονός ότι αυτές οι σκιές είναι αρπακτικές και ότι μας κρατούν ζωντανούς για να καταβροχθίζουν την επίγνωσή μας. Οι μάγοι λένε ότι η επίγνωση εμφανίζεται σαν λάμψη ή σαν γυαλάδα πάνω σε ολόκληρο το ενεργειακό μας πεδίο, το οποίο αυτοί βλέπουν σαν μια φωτεινή σφαίρα. Για τους μάγους, αυτή η λάμψη της επίγνωσης μοιάζει με πλαστικό βερνίκι που θα έκανε τη φωτεινή σφαίρα να λάμπει ακόμη περισσότερο, αν δεν κατατρωγόταν μέχρι το τελευταίο ψίχουλο.

Εδώ βρίσκεται το σημείο όπου η περιγραφή των μάγων γίνεται πολύ ενοχλητική. Οι μάγοι λένε ότι η μόνη λάμψη επίγνωσης που αφήνουν σε μας αυτοί που μας κατατρώγουν είναι η επίγνωση της αυτοανάκλασης, που σε εμάς τους ανθρώπους εμφανίζεται ως αυτοεκτίμηση ή εγωκεντρισμός. Δηλαδή, το μόνο που μένει σε εμάς είναι το ενδιαφέρον που αναπτύσσουμε για το πρόσωπο μας, τον εαυτό μας και το εγώ μας.

Στην προσωπική μας ζωή έχουμε επιβεβαιώσει ότι η μόνη δύναμη που έχει απομείνει στον άμεσο κόσμο γύρω μας είναι η δύναμη της αυτο-σπουδαιότητας και της έπαρσης, που έρχεται μασκαρεμένη με τη μορφή της ταπεινότητας, της ευσπλαγχνίας, του αλτρουισμού, της καλοσύνης – πέστε την όπως θέλετε. Η περιγραφή αυτή των μάγων είναι βέβαια η ύστατη *Νέμεση για μας- δεν θέλουμε να δεχτούμε (το εγώ) ότι κάποιοι μας μεγαλώνουν ως τροφή. Don Juan Matus

Τα Γνωστικά κείμενα χρησιμοποιούν μυθολογική γλώσσα για να περιγράψουν πραγματικά γεγονότα σαν προϊστορία καθώς και μακροπρόθεσμες εξελίξεις στην ανθρώπινη ψυχή. Σύμφωνα με τους αρχαίους μάντεις, οι Άρχοντες δεν έχουν πρόσβαση στο γενετικό μας υλικό, αλλά μπορούν να προσποιηθούν ότι παρεμβαίνουν.

Αν αναλογιστεί κανείς τη σύγχυση που διακατέχει την ανθρωπότητα σήμερα, μία ψεύτικη παρέμβαση μπορεί να παρουσιαστεί σαν πραγματική. Αυτό είναι τυπικό παράδειγμα της τακτικής των Αρχόντων (Βολαδόρες) να μας κάνουν να πιστεύουμε ότι υπάρχουν πράγματα που δεν υπάρχουν και να τα αποδεχθούμε σαν πραγματικά. Με αυτόν τον τρόπο, ανέφεραν οι Γνωστικοί, έχουν τη δυνατότητα να εξαπατήσουν το ανθρώπινο είδος από την αληθινή και σωστή πορεία της εξέλιξης του.

Ο άνθρωπος δυνητικά μπορεί να ζει χιλιάδες χρόνια, να έχει ικανότητες πέρα από κάθε φαντασία, αλλ’ αντί για ιδιότητες θεού, το ζωντόβολο της δημιουργίας, σέρνεται, αρρωσταίνει και πεθαίνει με αισχρό τρόπο και σε αυτή την περιορισμένη άθλια ζωή του ταΐζει τους Βολαδόρες. Τι κατάντια για ένα πλάσμα που διαθέτει θεϊκή φλόγα. }

«Η ξένη εγκατάσταση» Η ιδέα της ύπαρξης ενός ξένου λογισμικού είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική, καθώς φέρνει στη μνήμη τα μεταλλικά ή κρυσταλλικά εμφυτεύματα που λέγεται ότι χρησιμοποιούν οι Γκρίζοι (και οι άνθρωποι που συνεργάζονται μαζί τους) για να παρακολουθούν τους ανθρώπους-αντικείμενα.

Από μία άλλη, όχι και τόσο τεχνολογική πτυχή δείχνει τα διανοητικά παράσιτα που εμφυτεύουν στο μυαλό μας αυτές οι μη ανθρώπινες οντότητες. Σύμφωνα με τη Γνωστική κριτική που ασκείται στον χριστιανισμό, η σωτηριολογική θεωρία στην Ιουδαϊκο-Χριστιανική της μορφή (δηλ. η πίστη σε έναν θείο σωτήρα και μία τελική αποκάλυψη) δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας διανοητικός ιός, μία παρασιτική σκέψη.

Είναι κάτι που έχει εμφυτευθεί στον ανθρώπινο νου από ξένες δυνάμεις. Η έμφαση των Γνωστικών στον Ιουδαϊσμό-Χριστιανισμό (που μπορεί να επεκταθεί και στο Ισλάμ) δίνει ένα στρατηγικό πλεονέκτημα στον εντοπισμό αυτών των ξένων επιρροών γιατί οι πατριαρχικές / σωτηριολογικές θρησκείες έχουν κυριαρχήσει πάνω στις ιστορικές αφηγήσεις που αφορούν τον πλανήτη μας. Αυτή η κυριαρχία δεν είναι τίποτα άλλο από ένα από τα συμπτώματα της απόκλισης που παρουσιάζουν οι Άρχοντες, όπως αναφέρουν οι Γνωστικοί.

Ο ξένος αυτός νους έχει διεισδύσει στη διαδικασία του πώς αντιλαμβανόμαστε και αναπαράγουμε την ιστορική αφήγηση του κόσμου μας, μία αφηγηματική δύναμη τόσο σημαντική για την ανθρωπότητα και της πορείας της στον κόσμο. Αυτός είναι ένας από τους τρόπους ή ο πιο αποτελεσματικός τρόπο για να παρεκκλίνουμε από τον ορθό δρόμο της ανάπτυξής μας. Για το ανθρώπινο είδος η ικανότητα να αναπτύξει πρόθεση εξαρτάται από εκείνες τις ιστορίες, τις αφηγήσεις και τις «μυθολογίες» που μπορούν να μας οδηγήσουν από την πρωταρχική σύλληψη στον τελικό μας σκοπό.

Οι ανθρώπινοι στόχοι είναι πολλαπλοί και έτσι οι τρόποι που μας κάνουν να παρεκκλίνουμε είναι πιθανόν αντίστοιχα και αυτοί πολλαπλοί. Στην τεράστια αυτή πολυπλοκότητα αυτής της εισβολής αυτό που μπορούμε να αντιτάξουμε είναι η σαφήνεια και η συγκέντρωση της προσοχής μας, τα οποία αποτελούν απαραίτητες ενεργειακές πηγές.

Σε μία καταπληκτική παρατήρηση, ο Δον Χουάν σημειώνει ότι ο νους των Βολαδόρων δεν διακατέχεται με κανέναν τρόπο από αυτή την προσοχή-συγκέντρωση. Αυτό το σχόλιο θυμίζει την άποψη των Γνωστικών ότι οι Άρχοντες δεν έχουν «έννοια», δική τους θέληση ή πρόθεση.

Η συγκέντρωση της προσοχής μπορεί να προσδιοριστεί σαν την συνεργασία μεταξύ προσοχής και θέλησης. Η συγκέντρωση είναι να φθάσει κανείς σε τέτοιο βάθος προσοχής (βυθός) που οδηγεί στην πρόθεση (έννοια).

Στη Γνωστική διδασκαλία, ο Βυθός και η Έννοια είναι κοσμικές θεότητες ή αρχές του Πληρώματος, της Ολότητας και είναι επίσης χαρακτηριστικά του ανθρώπινου νου. Συμβολίζονται σαν δύο σφαίρες. Το να συγκεντρωθεί κανείς είναι να φέρει της δύο σφαίρες μαζί σε ένα, ενωμένο και κοινό κέντρο. Μπορούμε να το κάνουμε αυτό συνεχώς όταν εστιάζουμε την προσοχή μας σε μία συγκεκριμένη πρόθεση ή σκοπό. Οι Άρχοντες δεν μπορούν καν να προσεγγίσουν αυτή τη λειτουργία γιατί δεν έχουν «προσοχή ή κάτι αντίστοιχο.»

Δεν έχουν τη δύναμη της συγκέντρωσης, καμία εσωτερική λειτουργία που θα μπορούσε να συνδυάσει την πρόθεση με την προσοχή. Η ανθρώπινη αντίσταση σε κάθε επίθεσή τους εξαρτάται από την εσωτερική ηρεμία και την ψυχική πειθαρχία, την νηφαλιότητα του πολεμιστή. Οι συμβουλές του Δον Χουάν για τις δοκιμασίες που περνάει ο πολεμιστής όταν συναντά τους Βολαδόρες φαίνεται να είναι μία εκδοχή των Τολτέκων μάγων που αντιστοιχούν στις συμβουλές των Γνωστικών για την αντίσταση κατά των Αρχόντων. Ας δούμε τα κοινά τους σημεία.

Κάνοντας μία προσεκτική ανάγνωση των διδασκαλιών του Δον Χουάν, όπως αυτές αποτυπώθηκαν στα βιβλία του Κ. Καστανέντα από το 1969 έως το 1998 βρίσκουμε αναρίθμητες και ξεχωριστές ομοιότητες με τη διδασκαλία των Γνωστικών. Η νέα μαγεία όπως παρουσιάστηκε από τον Καστανέντα είναι μία προέκταση και αναπροσαρμογή της παραδοσιακής γνώσης των «παλαιών μάγων» της παράδοσης των Τολτέκων του αρχαίου Μεξικού.

Διαφέρει από την παλιά μαγεία σε μεγάλο βαθμό αφού δεν εμπεριέχει κανένα ενδιαφέρον για τα περίπλοκα παιχνίδια εξουσίας, τις διαμάχες, τις απειλητικές συμφωνίες με μη-ανθρώπινες δυνάμεις, και τον έλεγχο σε σχέση με άλλες. Ο σκοπός της είναι η απελευθέρωση του πνευματικού πολεμιστή παρά ο έλεγχος πάνω σε άλλους ή σε άλλα πράγματα.

Τόσο στις ιδέες των Τολτέκων όσο και σε αυτές των Γνωστικών, η απόλυτη απελευθέρωση της ανθρωπότητας μπορεί να επιτευχθεί μέσα από τη αντιμετώπιση αυτών των ξένων αρπακτικών δυνάμεων. Δεν βρίσκονται εδώ για να μας βοηθήσουν σε καμία περίπτωση ή να συμμαχήσουν μαζί μας, αλλά με το να τους αντιμετωπίσουμε και να τους ξεπεράσουμε μπορεί να μας βοηθήσει να κάνουμε ένα καίριο βήμα προς ένα άλλο επίπεδο συνείδησης.




Μερικά κοινά σημεία του Γνωστικισμού και των νέο-σαμανιστικών ιδεών των Τολτέκων όπως παρουσιάζονται από τον Καστανέντα είναι τα εξής:

1. Η αποκάλυψη των Τολτέκων σχετικά με την «ξένη εγκατάσταση» στο νου μας που μας κάνει λιγότερο ανθρώπους είναι σχετική με την άποψη των Γνωστικών των απάνθρωπων νοητικών παρασίτων που έχουν εμφυτευθεί στο μυαλό μας από τους Άρχοντες. (Διάβασε ένα πολύ ενδιαφέρον σχετικό άρθρο meme )

2. Η σημασία του ελέγχου της πρόθεσης του μάγου είναι αντίστοιχη στην έμφαση που δίνουν οι Γνωστικοί στην έννοια, στην πρόθεση που μας ευθυγραμμίζει με το θεό και μας ανυψώνει πάνω από τους Άρχοντες.

3. Η έμφαση του Δον Χουάν στην πνευματική σύνταξη, δηλ. στην σωστή απόδοση και χρήση των πνευματικών εντεταλμένων ερεθισμάτων, στην ικανότητα αντίληψης αφηρημένων εννοιών για τον προσανατολισμό της πρόθεσης, έχει σχέση με την έννοια των Γνωστικών, δηλ. την πνευματική καθαρότητα και σωστή απόδοση των νοημάτων, τη σωστή χρήση των ορισμών.

4, Η ιδέα των Τολτέκων ότι το θέμα της αρπαγής «είναι το πιο σημαντικό από όλα τα θέματα» απηχεί στην έμφαση των Γνωστικών για τις επιθέσεις των Αρχόντων. Η αντιμετώπιση αυτών των επιθέσεων είναι ουσιαστική, γιατί αν δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πώς μας εξαπατούν, τότε δεν θα μπορέσουμε να βρούμε τον πραγματικό μας δρόμο σε αυτόν τον κόσμο.

5. Το ονείρεμα, το αστρικό ταξίδι και η προβολή του διπλού στους Γνωστικούς κύκλους και στις Μυστηριακές σχολές μπορεί να συγκριθεί με πολλά και ανάλογα επεισόδια που περιγράφονται στις διδαχές του Δον Χουάν.

6.Το μοντέλο περιγραφής των Τολτέκων σχετικά με τις ποικίλες εκφράσεις που διακατέχουν το σύμπαν συγκρίνεται με τις αντίστοιχες εκφράσεις ή ρεύματα του Πληρώματος, όπως αυτός περιγράφεται στα αποκαλυπτικά κείμενα των μυστηριακών σχολών.

7. Η διάκριση που κάνουν οι Τολτέκοι μεταξύ οργανικών και ανόργανων όντων αντιστοιχεί στον διαχωρισμών μεταξύ ανθρώπων και Αρχόντων στην Γνωστική κοσμολογία.

8. Η διερεύνηση άλλων κόσμων και διαστάσεων από τους Τολτέκους μέσα από την πρακτική της μη-κανονικής προσοχής βρίσκει αντίστοιχα παραδείγματα στις παλιές σαμανικές πρακτικές των Μυστηριακών Σχολών.

9. Η περιγραφή του Δον Χουάν του «φωτεινού αυγού» θυμίζει το οβάλ καθαρό φως των Γνωστικών αποκαλυπτικών κειμένων που το περιγράφει σαν «αυγοειδές ή σαν αύρα σε σχήμα αυγού».

10. Η εικόνα του Αετού στους Τολτέκους, που αποτελεί και μία βασική μεταφορά στον Δον Χουάν συγκρίνεται με την ίδια φιγούρα που εμφανίζεται στους κώδικες από τη Nag Hammadi, όπου η καθοδηγητική φωνή του ιερού νου—ίσως κάτι αντίστοιχο με τη «φωνή της όρασης» στον Καστανέντα—αναφωνεί:

«Εγώ παρουσιάζομαι με τη μορφή του Αετού στο Δέντρο της Γνώσης, της πρωταρχικής γνώσης που προέρχεται από το καθαρό φως και που μπορώ να τους διδάξω και να τους ξυπνήσω από τα βάθη του ύπνου. (Απόκρυφο του Ιωάννη 23.25-30).

11. Η οργάνωση της ομάδας των μάγων σε οκτώ ζευγάρια ανδρών και γυναικών απηχεί την αντίστοιχη οργάνωση στις Μυστηριακές ομάδες των δεκαέξι μελών, οκτώ μέλη από κάθε φύλο αντίστοιχα.

12. Η ανάπτυξη της φλόγας εκ των έσω, του Φτερωτού Φιδιού στους Τολτέκους είναι αντίστοιχη του θείου Διδασκάλου, του Φτερωτού Φιδιού στους Γνωστικούς.

13. Το Σημείο Συναρμογής: κανονικά θα χρειαζόμασταν ένα ολόκληρο βιβλίο για να αναλύσουμε αυτές τις αναλογίες σε βάθος. Τρεις παράγοντες είναι οι πιο σημαντικοί σε αυτό το σημείο: το φωτεινό αυγό, οι άπειρες εκφράσεις του σύμπαντος και ο ρόλος συγκεκριμένων ανόργανων όντων σαν σύμμαχοι.

Ανάμεσα στα πολλά ιδιαίτερα σημεία της διδασκαλίας του Δον Χουάν, είναι το θέμα του σημείου συναρμογής το οποίο είναι και ένα από τα πιο περίπλοκα. Σε πολλά βιβλία διαβάζουμε ότι ένα φωτεινό αυγό περικλείει το ανθρώπινο σώμα και αυτό συνδέεται με το φυσικό σώμα μέσω ενός περίεργου μηχανισμού που ονομάζεται Σημείο Συναρμογής.

Η θέση του σημείου αυτού είναι ψηλά και πίσω από το δεξί ώμο. Προφανώς, σε αυτό το σημείο το φωτεινό αυγό ασκεί ενός είδους πίεση σχηματίζοντας ένα βαθούλωμα ή υποχώρηση. Για όσο διάστημα η δύναμη του αυγού μένει μέσα σε αυτό το βαθούλωμα, το Σημείο Συναρμογής είναι σταθερό και ο ανθρώπινο ον αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα με έναν προκαθορισμένο τρόπο. Μετακινώντας το Σημείο Συναρμογής, οι μάγοι ήταν σε θέση να αλλάξουν τον τρόπο που αντιλαμβάνονταν την πραγματικότητα ή στην πραγματικότητα να την αποδομήσουν και να την αναδομήσουν όπως ήθελαν εκείνοι.

Οι οδηγίες του Δον Χουάν σχετικά με το Σημείο Συναρμογής είναι τόσο συναρπαστικές όσο και δυσνόητες σε κάποια σημεία. Η δυναμική του ξεγλιστρήματος ή της μετακίνησης του σημείου είναι κάτι δύσκολο για κάποιον να το καταλάβει, πόσο μάλλον να το κάνει εικόνα. Επιπλέον, φαίνεται πως το Σημείο Συναρμογής είναι από μόνο του κάτι το ιδιαίτερο που δεν συγκρίνεται με κάτι αντίστοιχο σε άλλες πηγές. Υπάρχει ωστόσο μία μαρτυρία από τα Μυστήρια που περιγράφει το Σημείο Συναρμογής με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που περιγράφεται στα λόγια του Δον Χουάν.

Στο The Subtle Body in Western Tradition ο ερευνητής G. R. S. Mead παραθέτει αποσπάσματα από το χαμένο έργο του Ισιδώρου και ενός από τους τελευταίους Γνωστικούς που δίδαξαν στο Μουσείο (Μυστηριακή Σχολή) της Αλεξάνδρειας. Τα έργα του Ισίδωρου έχουν χαθεί σήμερα, αλλά έχουν παραφραστεί από έναν άλλο συγγραφέα, τον Δαμάσκιο, αν και δεν μπορούμε να έχουμε τίποτα άλλο παρά μία αμυδρή εικόνα για το περιεχόμενό τους. Ο Ισίδωρος φαίνεται πως είχε περιγράψει το «αυγοειδές», «την χρυσή αύρα» που αντιστοιχεί στο φωτεινό αυγό του Δον Χουάν.

Η φύση και η λειτουργία του αυγοειδούς, που ονομάζεται επίσης και αυγοειδής αύρα αποτελούσε ένα από τα βαθύτερα μυστικά των Μυστηρίων. Προφανώς, σε ένα από τα χαμένα έργα του Ισιδώρου γινόταν αναφορά στο αυγοειδές που περιβάλλει τον άνθρωπο σαν μία οβάλ μεμβράνη με τέτοιο τρόπο όπου το φυσικό σώμα επιπλέει / ίπταται μέσα στην οβάλ μορφή. Αυτός είναι ακριβώς και ο τρόπος που ο Δον Χουάν περιγράφει το φωτεινό αυγό.

Ο Γνωστικός διδάσκαλος αναφέρει επίσης ότι αυτό το φωτεινό οβάλ σχήμα είναι συνδεδεμένο ή κλειδωμένο πάνω στο φυσικό σώμα σε ένα σημείο από πίσω, ψηλά στη δεξιά ωμοπλάτη. Έτσι λοιπόν, το πιο παράξενο σημείο στα γραφόμενα του Καστανέντα επιβεβαιώνεται από έναν διδάσκαλο των Μυστηρίων που έζησε στην Αλεξάνδρεια τον 5ο αι. Κ.Ε.

Στην κλασική διάταξη του πλανητικού συστήματός μας υπάρχουν επτά πλανήτες χωρίς να συμπεριλαμβάνεται η γη: ο Ήλιος, η Σελήνη, ο Ερμής, η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Δίας και ο Κρόνος (ο Ήλιος δεν είναι φυσικά πλανήτης, αλλά αστέρι, το κεντρικό αστρικό σώμα στο πλανητικό σύστημα και η Σελήνη ο δορυφόρος της γης. Σε ορισμένα αρχαία συστήματα, αυτά τα δύο σώματα δεν ήταν μέρος των επτά και τη θέση τους έπαιρναν οι σεληνιακοί δεσμοί.)

Αυτό το γεγονός φέρνει στο μυαλό την περιγραφή του Δον Χουάν για την οργανική και ανόργανη οργάνωση των «μεγάλων στρωμάτων της δημιουργίας» που συνθέτουν το σύμπαν. Αν βγάλουμε τη Γη έξω από τους άλλους πλανήτες, «τα επτά ανόργανα στρώματα» μπορούν να συσχετιστούν κάλλιστα με τους «επτά πλανήτες» που είναι γνωστό ότι δεν υποστηρίζουν οργανική ζωή όπως γίνεται στη Γη.

Οι Γνωστικοί δίδασκαν ότι η Γη δεν ανήκει σε αυτό το πλανητικό σύστημα, αλλά έχει αιχμαλωτιστεί μέσα σε αυτό. Ονόμαζαν το πλανητικό σύστημα εκτός της Γης Επταπλό. Αυτή η ορολογία συσχετίζεται με την περιγραφή των Γνωστικών για τους Άρχοντες που είναι ανόργανα όντα. Τα «επτά ανόργανα στρώματα» στο σχήμα του Δον Χουάν περιγράφονται με διαφορετικές λέξης, αλλά περιγράφουν το ίδιο κοσμικό μοντέλο. (λέγοντας Γη εννοεί την ΓΑΙΑ των Γνωστικών)

Οι Γνωστικοί μάντεις τοποθετούσαν το χώρο των αρπακτικών Αρχόντων μέσα στο πλανητικό σύστημα εκτός της Γης. Η σφαίρα δράσης των Αρχόντων διαμορφωνόταν μέσα σε αυτά τα επτά ανόργανα στρώματα. Μέσα σε αυτή τη σφαίρα ήταν που διαμορφώθηκαν και αυτό μπορούν να αποκαλούν «γήπεδό τους».

Η παρουσία τους στον κόσμο που υπάρχει γύρω από εμάς, στη βιόσφαιρα που διέπεται από νόμους ανόργανης χημείας θα θεωρούταν εισβολή. Πουθενά στον Δον Χουάν δεν φαίνεται ότι αυτές οι αρπακτικές οντότητες έρχονται από αυτά τα επτά στρώματα, αλλά το να φθάσουμε σε αυτό το συμπέρασμα δεν είναι αυθαίρετο. Λέει αρκετά ξεκάθαρα ότι οι Βολαδόρες είναι ανόργανα όντα, έτσι το συμπέρασμα δεν είναι αυθαίρετο, αλλά σε συμφωνία με την περιγραφή και διάταξη του κόσμου που παρουσιάζει στο έργο του.

Ο Δον Χουάν γίνεται πιο συγκεκριμένος λέγοντας ότι οι μάγοι μπορούν και συχνά προκαλούν την επαφή με αυτά τα ανόργανα όντα. Το κάνουν μετακινώντας το Σημείο Συναρμογής τους και διασχίζοντας εκείνη την άγνωστη περιοχή των άλλων στρωμάτων ή ξεγλιστρώντας σε άγνωστες περιοχές του δικού μας κόσμου.

Αυτό που περιγράφεται στον Δον Χουάν, αφορά εισβολές σε άλλους κόσμους που είναι σε εξάρτηση με τον δικό μας. «Όταν διασχίζουν τα όρια, τα ανόργανα όντα αλλάζουν και γίνονται αυτό που ονομάζουν οι μάγοι, σύμμαχοι.» Αυτοί οι σύμμαχοι μπορεί να μας εξαπατήσουν, ακόμα και να επιφέρουν το θάνατο και για αυτό η χαλιναγώγησή τους είναι ένας από τους κύριους στόχους της νέας μαγείας.

Υπάρχουν αναρίθμητοι σύμμαχοι στον ευρύτερο κόσμο. Σύμφωνα με πολλές εγγενείς παραδόσεις, η Γη αποτελεί τον τόπο συνεύρεσης πολλών όντων διαφορετικών διαστάσεων που είναι σύμμαχοι και οδηγοί της ανθρωπότητας. Το σκιώδη και σκοτεινό αρπακτικό ανήκει σε μία ξεχωριστή κατηγορία ανόργανων όντων που πιθανόν δεν αποτελεί καθόλου σύμμαχο ή είναι εξαιρετικά δύσκολο να τον δαμάσει κανείς.

Ο Δον Χουάν τόνιζε την ανάγκη να έρθει κάποιος πρόσωπο με πρόσωπο με αυτό το ανόργανο ον, ώστε να αποκτήσει την εμπειρία «της ολοκληρωτικής διαβεβαίωσης ότι οι σκέψεις είναι προϊόν μίας ξένης πηγής.» Το «αρπακτικό που έρχεται από τα βάθη του κόσμου και αναλαμβάνει τον έλεγχο της ζωής μας,» μπορεί να εξισωθεί πλήρως με τους Άρχοντες των Γνωστικών διδασκαλιών.

Ο Δον Χουάν περιγράφει την επίθεση των Ξένων αυτών δυνάμεων και των επακόλουθων επιπτώσεών της σαν χειραγώγηση της συμπεριφοράς με τον πιο εμφανή τρόπο. Ο παλιός μάγος επίσης σχολιάζει με ιδιαίτερο τρόπο τι μπορεί να κερδίσει κάποιος αν έρθει σε επαφή με αυτές τις οντότητες.

«Οι Βολαδόρες είναι σημαντικό κομμάτι του σύμπαντος … και πρέπει να τους δούμε σαν αυτό που είναι στην πραγματικότητα—τρομακτικά τερατώδεις. Είναι το όργανο με το οποίο γινόμαστε το παιχνίδι στα χέρια του σύμπαντος.»

Οι ομοιότητες των Γνωστικών κειμένων και της νέας μαγείας των Τολτέκων όπως περιγράφονται στην διδασκαλία του Δον Χουάν, είναι ξεχωριστές και παρουσιάζουν αν μη τι άλλο σημαντικές πτυχές της ανθρώπινης κατάστασης. Τι μπορεί να κάνει κάποιος για αυτό που αποτελεί το πιο σημαντικό θέμα όλων, την αρπαγή;

«Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να πειθαρχήσουμε τον εαυτό μας στο σημείο που τίποτα δεν θα μπορεί να μας αγγίξει» μας συμβουλεύει ο Δον Χουάν. Επίσης αναφέρει ότι τα ξένα αυτά προς εμάς αρπακτικά είναι το μέσο με το οποίο το σύμπαν μάς δοκιμάζει και ότι αποτελεί την μεγαλύτερη άσκηση που μπορεί να κάνει κάποιος για να διαμορφώσει την πρόθεση που διακατέχει τη ζωή του και τις σκέψεις του έτσι ώστε οι Βολαδόρες – Άρχοντες να μην μπορούν να του κάνουν επίθεση. Αυτό αποτελεί και την πρωταρχική δοκιμασία στην εξέλιξη της ανθρωπότητας.

© Απόδοση και διασκευή από John Lash (2005)

“TERRA PAPERS Η Αλήθεια Είναι Ολοφάνερη: O Άνθρωπος έχει μία επιλογή. Έχει το νόμιμο δικαίωμα να ζητήσει για τον εαυτό του τον κόσμο του, τον κόσμο του ERIDU. Αν και γεννήθηκε σαν ένα από τα Θηρία και ανατράφηκε ώστε να υπηρετεί, ο Άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Πρίγκιπα ΕΑ, έναν Γενετιστή επιστήμονα, ένα Δημιουργό της Ζωής που ήταν εξοργισμένος τόσο με την Αυτοκρατορία των ASA-RRR όσο και με αυτή των ARI-AN.

Η εκδίκηση του ΕΑ ήταν απλή: αντί να χρησιμοποιήσει γενετικό υλικό από έναν εργάτη ANNUNAKI που είχε επιλέξει ο Πρίγκιπας ΕΝ-LIL, ο Πρίγκιπας ΕΑ χρησιμοποίησε το ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΑΙΜΑ. Με άλλα λόγια, ο Άνθρωπος, το θηρίο-πίθηκος δημιουργήθηκε με το αίμα του Βασιλικού Οίκου του AN-U να ρέει στις φλέβες του. Ο Άνθρωπος είναι ο γιος του (G-D) ΕΑ….και για αυτό το λόγο έχει δικαίωμα να διεκδικήσει το Θρόνο του ERIDU”




http://www.terrapapers.com/?p=22502

ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΝΕΑ ΜΕΡΑ ΝΙΩΘΩ ΚΑΛΑ

Reptilians walk among us?

HUMAN REPTILIAN HYBRID

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ-ΜΑΝΟΛΗΣ ΦΑΜΕΛΛΟΣ

2012 reptilians - alpha draconians, alien races

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΩ

Ο Χριστός ο Χριστός

Τον έδιωξαν από τουρνουά επειδή έμοιαζε με τον Χριστό που κανείς δεν ξέρει πως μοιάζει, γιατί ο άνθρωπος απλά δεν υπήρξε. Αν αυτός ο κόσμος λοιπόν, με την βλακεία που τον δέρνει, δεν είναι έτοιμος για την 5η συμπαντική διάσταση, εγώ να μην ξανακάνω μανικιούρ !

«Με στενοχώρησε κι ένιωσα να προσβάλλομαι. Το πλήθος με γιούχαρε και με πείραζε. Όλα θα ήταν καλύτερα αν δεν είχε παρέμβει η ασφάλεια, άνδρες της οποίας με οδήγησαν έξω από τον χώρο όπου διεξαγόταν το τουρνουά». Τα παραπάνω λόγια είναι του 33χρονου Nathan Grindal, ο οποίος εκδιώχθηκε από τουρνουά με βελάκια στο Σόμερσετ της Αγγλίας, επειδή οι παρευρισκόμενοι θεώρησαν ότι έμοιαζε στον Χριστό.

Ο Grindal, έχει μακριά μαλλιά και πλούσια γένια. Στο τουρνουά καθόταν μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο, όταν, στη διάρκεια του τελικού αγώνα ανάμεσα στους Phil Taylor και Kim Huybrechts, κάποιος που βρισκόταν κοντά του άρχισε να φωνάζει «Ο Χριστός! Ο Χριστός!», αναφέρει το ABC News.



Τον θεατή άρχισαν να συνοδεύουν και άλλοι από το κοινό, ώσπου, σχεδόν και οι 4.500 άνθρωποι που το αποτελούσαν, (αυτοί που ετοιμάζονται για την 5η διάσταση οσονούπω) έφτασαν να τραγουδούν σε στιλ σλόγκαν, «Ο Χριστός! Ο Χριστός!» και να κατευθύνονται καταπάνω του κοιτώντας προς το μέρος τού Grindal.



Τα πράγματα ξέφυγαν τόσο που χρειάστηκε να παρέμβει η ασφάλεια, μέλη της οποίας των απομάκρυναν από τον χώρο διεξαγωγής του τουρνουά και εν μέσω συνθημάτων εναντίων και υπέρ του, από τους λοιπούς θεατές.



Μιλώντας στην Daily Mail, ο 33χρονος είπε ότι «παρόλο που αγαπώ πολύ τα βελάκια, δεν είμαι βέβαιος αν θα ξαναπάω σε ανοικτό τουρνουά». Θέλοντας να σώσει την κατάσταση, ο εκπρόσωπος της Επαγγελματικής Ομοσπονδίας του αθλήματος, Dave Allen, διευκρίνισε πως ο Grindal απομακρύνθηκε ώστε να μην επηρεαστεί περαιτέρω η συγκέντρωση των παικτών.



Λοιπόν .... κάθε σχόλιο είναι περιττό, αν δεις τον Χριστό θα τον γιουχάρεις εσυ που το πιστεύεις σαν θεό; Πάτε καλά;

Ο χριστιανισμός σαν μια «νέα» θρησκεία στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία αποδεικνύει μέσα από τις πηγές ότι δεν υπάρχει ιστορικό υπόβαθρο σε αυτό σήμερα αποκαλείται ο Ιησούς Χριστός και ότι απλά πρόκειται για μία εφεύρεση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορικής εξουσίας και συγκεκριμένα της οικογένειας των Φλαβίων.

Όχι μόνο αυτό, αλλά ο χριστιανισμός δεν είναι κάτι διαφορετικό από όλες τις σύγχρονες για την εποχή εκείνη παγανιστικές θρησκείες, αλλά ντυμένος με άλλο όνομα. Ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν τίποτα περισσότερο από έναν κατασκευασμένο μυθιστορηματικό χαρακτήρα και μάλιστα υπάρχουν ιστορικές αποδείξεις για αυτό το γεγονός, όπως υποστηρίζει ο συγγραφέας Joseph Atwill και η ομάδα του

www.terrapapers.com

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΤΑΛΙΜΠΑΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

ΈΛΛΗΝ & ΕΛΛΑΣ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Η μηχανιστική σεξουαλική ζωή

Η μηχανιστική σεξουαλική ζωή, ο Wilhelm Reich, η ΟΡΓΟΝΗ, ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ, η ΨΥΧΟΠΑΘΕΙΑ και το ΛΟΥΡΙ της ΜΑΝΑΣ !!!Τι μηχανιστική σεξουαλική ζωή και κουραφέξαλα, θα λέτε, πάλι μας τα πρήζει ο Ίων ! Ίσως, αν για λίγο σκεφτείτε όμως, θα δείτε ότι κάτι δεν πάει καλά στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Θα ασχοληθώ περισσότερο με τους νέους μέχρι και γύρω από τα 30, μιας και αυτή είναι η πλειοψηφία στο facebook. Είναι γνωστό πως ξεκινούν αυτό που αποκαλούν “σεξουαλική ζωή” τα σημερινά παιδιά από την μικρή ηλικία των 13 -16 χρονών. Αυτό έχει τα εξής ολέθρια και καταστροφικά αποτελέσματα:

1ον. Ο οργανισμός χάνει πολύτιμη ενέργειακαι συστατικά που χρειάζεται για το ΚΤΙΣΙΜΟ του ΜΕΧΡΙ ΤΑ 18 χρόνια. Άρα δεν θα πρέπει να κάνει ερώτα πριν τα 18. Θα μου πείτε άντε παράτα μας βρε μ@#^*α. Όμως αυτό φαίνεται από διάφορους λαούς που εφαρμόζουν αυτή την πρακτική, (Αλβανούς, Τούρκους) και συγκριμένες ομάδες όπως οι Γύφτοι ή Ρωμά ή όπως αλλιώς λέγονται. Παρατηρώντας τα στατιστικά του Νοσοκομείου Παίδων πριν το 1990, δηλαδή πριν εμφανιστούν οι Αλβανοί, βλέπουμε πως Περίπου Εννέα στα Δέκα παιδάκια που νοσηλεύονταν εκεί ήταν Γυφτάκια.

Ερχόμαστε στο τώρα, η αναλογία είναι ίδια, τα εννέα στα δέκα παιδάκια είναι Αλβανάκια και Γυφτάκια. Φυσικά και το ποσοστό των Ελλήνων – μιας και ανακατεύτηκε και έγινε κι ετούτος ο λαός πολυπολιτισμικός, ανακατεύοντας την γενετική του λίμνη - αυξάνει συνεχώς. Γιατί Άραγε; Το προανέφερα, ειδικά, αυτοί οι λαοί και ομάδες ξεκινάνε την σεξουαλική ζωή τους από τα 8 – 9 χρόνια τους και πάνω. Καταστροφικό για την υγεία τους και την επιβίωση την δική τους και την διαιώνιση του λαού τους.

Λέτε οι αρχαίοι Σπαρτιάτες να ήταν βλάκες που ξεπάτωναν στις ασκήσεις αγόρια κορίτσια μέχρι τα δεκαοκτώ, ώστε να μην πηγαίνει ο νους τους στο σεξ, φυσικά όχι μόνον για αυτό !!! Κάτι θα ήξεραν κι αυτοί. Οι 300 θα είχαν υπάρξει διαφορετικά; Αυτός ο πολιτισμός, που ήταν και είναι πρότυπο αναφοράς μέχρι σήμερα δεν θα είχε καν υπάρξει. Επιπλέον όταν αποφάσισαν (Ναι οι γνωστοί !) να καταστρέψουν τους Σπαρτιάτες, τους έκαναν πολυπολιτισμικούς και τους ανακάτεψαν γενετικά με τους σκλάβους και τους είλωτες. Οπότε ήρθε το τέλος ένός μεγάλου λαού.

2ον. Εν τω μεταξύ δεν έχει καλό-σχηματιστεί, ο συναισθηματικός κόσμος αυτών των παιδιών (και οχι μόνον), και το φλερτ είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο, δεν το γνωρίζουν καν. Τότε ακριβώς αρχίζει, η μάλλον ενδυναμώνεται, η ΘΩΡΑΚΙΣΗ κατά τον Ράιχ. Τι είναι αυτό; Ο κάθε άνθρωπος είναι μια ΒΙΟΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ μονάδα μέσα σε μια φούσκα, το δέρμα του! Οι ροές των ενεργειών της ζωής είναι απόλυτα συγκεκριμένες. Αυτά είναι πασίγνωστα από τον βελονισμό, που είναι η Αρχαιοελληνική ΔΑΚΤΥΛΟΠΙΕΣΗ. Δείτε ανάγλυφα των Ασκληπιείων και θα καταλάβετε, επίσης σταματήστε να παίζετε με τα applications του Facebook γιατί το μυαλό σας θα γίνει γιαούρτι ! Όταν κάνουν έρωτα δυο άνθρωποι θα έπρεπε κανονικά να ΕΝΩΘΟΥΝ τα δυο βιοενεργειακα πεδία σε ΕΝΑ (ΔΙΠΟΛΟ). Τότε βιώνουν την απόλυτη «ΕΚΣΤΑΣΗ», το λέω απαλά ! Αλλιώς σε όλες τις άλλες περιπτώσεις τα δυο αυτά άτομα, απλώς ΑΥΝΑΝΙΖΟΝΤΑΙ μέσω του άλλου ανθρώπου !!!!! Αυτή είναι η τραγική αλήθεια. Για την ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΛΟΓΙΑ, άλλη φορά ή διάβαστε το βιβλίο του Wilhelm Reich “Η Βιοπάθεια του Καρκίνου” και επίσης Αιθέρας vs Σχετικότητα για να καταλάβετε τι γίνετε με την ενέργεια και μην ξεχνάτε πως η ενέργεια του σεξ είναι εξαιρετικά δυνατή, κάποιοι την χρειάζονται απελπισμένα, εξ ου και το “αυξάνεστε και πληθύνεσθε σαν κουνέλια.”

3ον. Εφόσον συμβαίνουν τα προαναφερθέντα οι γυναίκες σε ΜΕΓΑΛΟ ποσοστό ΔΕΝ ΒΙΩΝΟΥΝ ούτε μερικό οργασμό, τραγικό. Όσο για τους άντρες έχουν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ οργασμό, αλλά «ΜΗΧΑΝΙΚΟ»! Φυσικά οι περισσότεροι δεν το αντιλαμβάνονται ποτέ στην ζωή τους και νομίζουν ότι ικανοποιούν τις γυναίκες τους ή τον εαυτό τους ! Εδώ περισσεύει ο εγωισμός ! Διάβασε επίσης Ο θαυμαστός κόσμος του Don Juan Matus μέσα από μια γυναικεία οπτική!

4ον. Έτσι λοιπόν πρώτα οι γυναίκες χρονικά και λίγο μετά οι άνδρες ενισχύουν την θωράκιση. Που ήδη έχουν. Τι είναι αυτό και πως αναγνωρίζεται; Οι ενέργειες της ζωής σε ορισμένα όργανα, κατά περίπτωση, παύουν να ρέουν φυσιολογικά και χάνονται σε τεράστιο ποσοστό. Αυτό είναι η αρχή του ΚΑΡΚΙΝΟΥ και των διαφόρων ΨΥΧΟΠΑΘΕΙΩΝ που θα εκδηλωθούν με μαθηματική ακρίβεια αργότερα. Όταν η ενέργεια του κύτταρου το Transmembrane potential (TMP) μειωθεί κάτω από 15mv (θυμάστε την απώλεια ενέργειας που αναφέραμε πριν?) αρχίζει να σας τρώει ο καρκίνος. Δηλαδή ο Cryptosides Primordiales, ο κρυπτοιός του καρκίνου, ο οποίος αντέχει στους +400 βαθμούς Κελσίου, (όποτε ξεχάστε την αποστείρωση) και -260 βαθμούς Κελσίου. Θα δυσκολευτείτε πολύ να τον βρείτε στην ιατρική βιβλιογραφία.

5ον. ΟΔΗΓΙΕΣ προς ΝΑΥΤΙΛΟΜΕΝΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ. Εάν θέλετε να καταλάβετε αν η σύντροφος σας έχει θωράκιση, (υποθετικά εσείς δεν έχετε) κάντε το εξής, (αφού αφήσετε πρώτα τους εγωισμούς και τις τσάμπα-μαγκιές) σε σταθερή θερμοκρασία περιβάλλοντος αισθανθείτε αν κάποιο η περισσότερα όργανα της συντρόφου σας έχουν πιο χαμηλή θερμοκρασία και αν ναι. Προσπαθήστε να καταλάβετε αν τα όργανα αυτά έχουν κάποια μόνιμη ένταση, αν είναι «ΣΦΙΧΤΑ» δηλαδή, ως προς το υπόλοιπο σώμα. Τότε καλό θα ήταν να τα «ΔΟΥΛΕΨΕΤΕ» για αρκετό χρόνο με στοργή και αισθήματα συμπάθειας. Τα αποτελέσματα θα σας αρέσουν πολύ και θα ανταμειφτείτε γενναία για τον «ΚΟΠΟ» σας !!!

6ον.Οι γυναίκες καταλαβαίνουν ότι αυτό που τόσο πολύ επιθυμούσαν να ζήσουν, είναι ένα ΤΙΠΟΤΑ. Εκτός από λίγες τυχερές που τις βοηθά είτε η ανατομία τους, είτε ο καλός στοργικός και υπομονετικός σύντροφος, οι υπόλοιπες αρχίζουν να ΥΠΟΚΡΙΝΟΝΤΑΙ και να χρησιμοποιούν το «ΑΓΚΙΣΤΡΙ» που έχουν, με πραγματικά έξυπνο τρόπο, για να συμβιβαστούν και να επιβιώσουν σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, χωρίς πραγματικά να νοιώθουν. Συνήθως από τα 35 τους κατά μέσο όρο, έχουν τις πρώτες ψυχικές διαταραχές και πάει λέγοντας. Αλήθεια έχετε προσέξει τα τελευταία χρόνια περισσότερο στις πόλεις, τις πολλές ΓΥΝΑΙΚΟΠΑΡΕΕΣ (!!!) Αν έχετε κάποιες γνώσεις ψυχολογίας προσέξτε τα πρόσωπα τους, πέρα από τα ψεύτικα, επιφανειακά, χαμόγελα. Θα εκπλαγείτε με το τι θα δείτε από κάτω! Διάβασε κι αυτό Τράβα την ουρά σου, να περάσω!

7ον.ΟΔΗΓΙΕΣ προς ΝΑΥΤΙΛΟΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ.Εσείς κυρίες μου σταματήστε επιτέλους να βλέπετε τους άντρες σαν μεγάλα μωρά. Έχουμε και εμείς ψυχή, παντρεμένοι η όχι. Πλησιάστε τους τελείως ντόμπρα, χωρίς τα γνωστά κολπάκια και τις κοροϊδίες. Αφού συνέλθουν από την κατάπληξη και βεβαιωθούν μετά από εύλογο διάστημα για την ειλικρίνεια σας, θα ΕΚΠΛΑΓΕΙΤΕ από το αποτέλεσμα. Θα νομίζετε ότι ονειρεύεστε !!! Δεν κτίζεται τίποτα πάνω στο ψέμα. Επειδή είμαστε αφελείς, δεν σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνουμε έστω και αργά. Προσπαθήστε να κτίσετε ένα ΔΙΠΟΛΟ! Το τι απίστευτες «ΕΝΤΑΣΕΙΣ» θα σας δώσει το γεγονός αυτό στο κρεβάτι, και την εξωπραγματική τρυφερότητα που θα βιώνεται και οι ΔΥΟ σας ΟΛΟ το εικοσιτετράωρο δεν περιγράφονται! Εδώ μιλάω για φυσιολογικούς και υγιείς ανθρώπους. Σωματικά και Πνευματικά ΦΥΣΙΚΑ !!!

8ον. Όσο για τους άντρες μέσα από τον έμφυτο, τεχνητό ΕΓΩΙΣΜΟ, που τους περνά η Τελετουργική, Πατριαρχική και Στρατοκρατική κοινωνία, χάνουν κυριολεκτικά τον μπούσουλα, στο θέμα σεξ και έρωτα. Οι περισσότεροι για αυτόν τον λόγο, δεν μπορούν να αντιληφτούν αν η σύντροφος τους ΥΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ η είναι ειλικρινής !!!!! Νομίζουν οι ανόητοι, πως είναι οι και οι ΠΡΩΤΟΙ ! Δεν διανοούνται ότι τα πράγματα είναι αλλιώς ! Εδώ είναι που η μαγκιά περισσεύει και η βλακεία είναι παντοκράτορας ! Έτσι βλέπουν τις συντρόφους τους για κρέας και με τα χρόνια, όταν βλέπουν ότι το κυνήγι του Φρέσκου κρέατος, γίνεται επίπονο, κουραστικό και ακριβό, το ρίχνουν στις ΑΝΤΡΟΠΑΡΕΕΣ, όπου μπορούν να επαίρονται για τα μέχρι τώρα κυνήγια τους ανάμεσα σε δυο ουίσκι ! Δηλαδή το σκηνικό της τρέλας και του ταχύτατα προελαύνοντος καρκίνου. “…Το βαρύ φορτίο των συμφορών και των αθλιοτήτων που πρέπει να υποφέρουν τα ανθρώπινα όντα, είτε σαν άτομα, είτε σαν μέλη μιας οργανωμένης κοινωνίας, είναι ουσιαστικά το αποτέλεσμα του εντελώς απίθανου – και θα τολμούσα να πω βλακώδους – τρόπου με τον οποίο οργανώθηκε η ζωή από τις απαρχές της.” CIPOLLA CARLO


9ον. Δυστυχώς για τις γυναίκες δεν ισχύει η παροιμία το «ας είναι καλά το ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ και από … καλόγερους … » γιατί το «μοναστήρι» χαλάει από πολύ νωρίς. Τα ΙΝΟΜΥΩΜΑΤΑ πλέον αρχίζουν στις γυναίκες από 18 – 25 χρονών και σε λίγα χρόνια τους κάνουν κόλαση την ζωή τους. Όλα αυτά από τις ΠΟΛΛΑΠΛΕΣ ΚΑΚΕΣ επιλογές ερωτικών συντρόφων και ΜΟΝΟ ! Όσο και αν αυτό σας φαίνεται τρελό. Σε ένα τόσο μικρό άρθρο δεν υπάρχει η δυνατότητα να επεκταθώ όσο θα ήθελα. Για δώσε μια ματιά τι γίνετε με την ενέργεια του σεξ Αρνητικά Συναισθήματα και Σεξουαλική “Κλοπή”

10ον. Οι άντρες εξαιρούνται; ΟΧΙ, φυσικά ΟΧΙ.Ήδη από τα 25 έχουν σταδιακά προβλήματα με τον ΠΡΟΣΤΑΤΗ, αλλά λόγω της γενικής άγνοιας και του συνήθως υπέρμετρου εγωισμού δεν το αντιλαμβάνονται και προσπαθούν να το κρύψουν από τις συντρόφους τους, όταν επιτέλους αρχίσουν να το καταλαβαίνουν. Από τα 40 και έπειτα, εεε το ρίχνουν στις ανδροπαρέες και τα ποτά επιδεινώνοντας το πρόβλημα και αργότερα μετά με την μεγάλη διόγκωση και τα σκουπίδια της συμβατικής διατροφής, έρχεται ο καρκίνος. Αιτίες, οι ΙΔΙΕΣ με τις γυναίκες. Δηλαδή οι ΠΟΛΛΑΠΛΕΣ ΚΑΚΕΣ επιλογές ερωτικών συντρόφων και ΜΟΝΟ ! Αφήστε τις ενέργειες, εκεί είναι απίστευτα δραματικά τα πράγματα, αλλά είπα ότι δεν θα επεκταθώ σε αυτό που οι πολλοί ονομάζουν ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ. Πως φαίνεται ότι δεν έχουν διαβάσει Αριστοτέλη !!!

Φυσικά δεν ισχύει η άποψη ότι η φύση εκδικείται ή αδικεί, γιατί η φύση είναι ουδέτερη. Το πρόβλημα είναι ο υπέρτατος εγωισμός (εγώ, το τέρας με τα 5000 κεφάλια) που κρατεί δέσμιους στην απόλυτη και μόνιμη άγνοια στην βλακώδη υποτέλεια κάθε ανθρώπινο (κι όχι μόνο ανθρώπινο) Όν. Ότι τώρα πια φταίνε και οι άντρες που δεν βλέπουν τη γυναίκα ως πραγματική γυναίκα όπως και οι γυναίκες δεν βλέπουν τους άντρες, σαν άντρες αλλά σαν προϊόντα προς εκμετάλλευση…εδώ παίζει η έλλειψη ανθρώπινου στοιχείου!!!!!!!!

Η ανάλυση αυτή είναι περιληπτική και δεν θίγει καθόλου την μεταφυσική πλευρά του θέματος, γιατί αυτό είναι για ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΕΡΑ ΝΕΥΡΑ !!! Δεν φαντάζεστε πόσο !!! Δεν θέλω να σας κουράσω, σας τα έδωσα πολύ περιληπτικά, για να πάρετε μια ιδέα, του τι γίνεται και κάμποσους συνδέσμους για να μελετήσετε αλλά και το έναυσμα για να ερευνήσετε περαιτέρω, αν το θελήσετε, αν αποφασίσετε να έχετε έναν στοιχειώδη έλεγχο στην ζωή σας.

Το ΛΟΥΡΙ της ΜΑΝΑΣ !!! φωνάζει κάποιος. Το ξέχασες; ΟΧΙ, αλλά ποιούς να πρώτο-περιλάβω; Τους ήδη θωρακισμένους γονείς (που πλέουν σε πελάγη άγνοιας και μακαριότητας), το κοινωνικό σύστημα (αυτό ξέρει πολύ καλά τι κάνει), τον μαζικό νοητικό έλεγχο των μαζών από τα media (και οι Μυστικές Εταιρίες, που δεν είναι Μυστικές, ξέρουν τι κάνουν), από τις εκκλησίες με τα κατηχητικά της συμφοράς, από την κατευθυνόμενη παιδεία; Λέω να το παραπέμψω στις καλένδες για κάποια άλλη φορά. !!!


http://www.terrapapers.com/?p=6618

ΗΛΙΟΥΓΕΝΝΑ

Δ.Καζάκης - Συνέντευξη στον ΣΚΑΪ (ΕΥΘΕΩΣ,Κ.Μπογδάνος)

Εντυπώσεις Ενός Εξωγήινου

«Οι περισσότεροι άνθρωποι επιδίδονται διαρκώς σε ανόητες, παράλογες,
και συχνά (αυτο)καταστροφικές δραστηριότητες, με μια τόσο ασυνείδητη φυσικότητα,
ώστε ο λογικός νους που τους αντικρίζει να παγώνει από τρόμο». Δ.Χ.



Αν υποθέσουμε ότι οι εξωγήινοι υπάρχουν όντως και μας παρατηρούν, ως εξελιγμένο είδος που είναι, σίγουρα θα έχουν μείνει έκπληκτοι από όλα αυτά τα ανεξήγητα που βλέπουν στον πλανήτη Γη, και ίσως γι’ αυτό αναβάλλουν συνεχώς την επαφή μαζί μας! Σίγουρα η ανθρωπότητα θα τους φαίνεται σαν ένας θορυβώδης και ταραγμένος παιδικός σταθμός όπου, μαζί με την ανεύθυνη παιδικότητα συνυπάρχουν η ανεξήγητη τρέλα και η φονικότητα. Ας μπούμε για λίγο στη δική τους οπτική γωνία:


«Οι Γήινοι – που βρίσκονται εδώ και καιρό στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας του πλανήτη τους – είναι όντως ένα πολύ παράξενο γαλαξιακό είδος, σχεδόν μοναδικό από όλα όσα συναντήσαμε μέχρι τώρα. Να μερικά από τα ιδιαίτερα και (αυτο)καταστροφικά χαρακτηριστικά τους (αρχίζοντας από τα πιο εξωφρενικά): Ανακαλύπτουν λαμπερά μέταλλα και πολύχρωμες πέτρες στο φυσικό περιβάλλον τους, τους δίνουν αξία ονομάζοντάς τα πολύτιμα, και συχνά σκοτώνονται για να τα αποκτήσουν.

Θανατώνουν πολλά από τα άλλα έμβια όντα του πλανήτη τους, όχι για να τα φάνε αλλά για να τους πάρουν τη γούνα, το δέρμα, τα φτερά, τα δόντια, τα οστά, και να στολιστούν με αυτά. (Σε παλαιότερες εποχές μάλιστα ταρίχευαν ολόκληρα ζώα και διακοσμούσαν τις κατοικίες τους με τα άψυχα πτώματά τους). Μια από τις αγαπημένες τους διασκεδάσεις είναι οι μονομαχίες τους με ζώα (ταυρομαχίες) καθώς και οι μονομαχίες ζώων μεταξύ τους (κυνομαχίες, κοκορομαχίες, κ.ά.).

Χρησιμοποιούν ένα παλαιολιθικό καύσιμο, το πετρέλαιο, κι ενώ υπάρχουν εναλλακτικές ενεργειακές λύσεις φθηνές και καθαρές, ενώ κάποιοι έχουν ανακαλύψει πρωτοποριακές εναλλακτικές πηγές ενέργειας, αυτοί που έχουν ιδιοποιηθεί αυτό το καύσιμο (που θα έπρεπε να ανήκει σε όλους) εμποδίζουν τη διάδοσή τους. Καταστρέφουν απερίσκεπτα το περιβάλλον στο οποίο ζουν στο όνομα ενός μέσου οικονομικών συναλλαγών που λέγεται χρήμα, και το οποίο δεν θα χρησιμεύει σε τίποτα, όταν ο πλανήτης τους θα είναι νεκρός.

Οι Γήινοι που απασχολούνται στους ζωτικούς τομείς της διατροφικής τους αλυσίδας (γεωργία, κτηνοτροφία) επιβιώνουν με δυσκολία, ενώ κάποιοι άλλοι που ασχολούνται με μάλλον αντιπαραγωγικές εργασίες (παροχή υπηρεσιών) κερδίζουν πολλά χρήματα. Υπάρχουν και ορισμένοι που κερδίζουν ακόμη περισσότερα μη παράγοντας απολύτως τίποτα (χρηματιστές, μοντέλα, τηλεπαρουσιαστές, δημοσιογράφοι, κ.ά.).

Η μηχανοποίηση και αυτοματοποίηση των μέσων παραγωγής που πέτυχαν πρόσφατα, αντί να οδηγήσει στην απελευθέρωση όλων από την εργασία, οδηγεί τους πολλούς στην έλλειψη εργασίας και μέσων επιβίωσης, και τους λίγους ιδιοκτήτες των μέσων σε υπερβολικό πλουτισμό. Έτσι, μια μικρή μειονότητα Γήινων διαθέτει αμύθητα πλούτη ενώ οι περισσότεροι πεθαίνουν από στέρηση βασικών αγαθών (τροφή, νερό, ιατρική περίθαλψη).

Αυτός ο παραλογισμός οδηγεί συχνά σε φονικές συγκρούσεις (εξεγέρσεις, επαναστάσεις), οι οποίες συνήθως δεν έχουν ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ένα άλλο σχετικό πρόβλημα είναι ότι, στο όνομα της ατομικής ελευθερίας, δεν ασκούν τον παραμικρό έλεγχο στις γεννήσεις τους, με αποτέλεσμα ο πλανητικός πληθυσμός τους να αυξάνεται τελευταία με γεωμετρική πρόοδο, εξαντλώντας έτσι τους φυσικούς πόρους, μολύνοντας το περιβάλλον, και καταστρέφοντας ολόκληρη τη βιόσφαιρα της Γης.

Βασιζόμενοι σε κάποιες βιολογικές και εξελικτικές διαφορές τους, χωρίζουν τους διάφορους πληθυσμούς τους (φυλές, έθνη) σε ανώτερους και κατώτερους, και οι ανώτεροι εκμεταλλεύονται και συχνά σκοτώνουν τους κατώτερους. (Στην παρούσα ιστορική τους φάση κυριαρχεί η λευκή φυλή). Έχουν χωρίσει τον πλανήτη τους σε κομμάτια που λέγονται χώρες και οι κάτοικοί τους συχνά πολεμούν μεταξύ τους, με αποτέλεσμα πολυάριθμους νεκρούς. Όταν οι κάτοικοι κάποιας χώρας κατορθώσουν να επεκταθούν με τη βία σε πολλές άλλες, την ονομάζουν Αυτοκρατορία.

Επίσης, ο πληθυσμός κάθε χώρας είναι χωρισμένος σε ομάδες, ανάλογα με τα επαγγέλματα και τον πλούτο που διαθέτει η κάθε μία, και συγκρούονται μονίμως μεταξύ τους, για τον έλεγχο και τη διαχείριση της κοινωνίας ανάλογα με τα συμφέροντά τους (πολιτική). Δεδομένου ότι ο ανταγωνισμός είναι το βασικό χαρακτηριστικό τους, οργανώνουν διάφορες σχετικές γιορτές (αθλητικοί αγώνες, ομαδικά σπορ) όπου βραβεύεται αυτός που θα τρέξει πιο γρήγορα, αυτός που θα πηδήξει πιο μακριά ή πιο ψηλά, αυτός που θα σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος, αυτός που θα δείρει καλύτερα τον άλλον, η ομάδα που θα νικήσει την άλλη, κλπ. Οι σημαντικότεροι και ακριβότεροι από αυτούς, που γίνονται σε πλανητικό επίπεδο, ονομάζονται Ολυμπιακοί Αγώνες.



Ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους είναι αφιερωμένο στην σκέψη και στην πράξη της διφυλικής αναπαραγωγής (αρσενικό-θηλυκό), την οποία έχουν μυθοποιήσει και την ονομάζουν έρωτα. Δεν έχουν αντιληφθεί ότι ο έρωτας είναι ένας μηχανισμός της Φύσης για την επίτευξη της αναπαραγωγής, και ότι έχει ημερομηνία λήξεως λίγο μετά από την τεκνοποίηση. Έτσι, όταν τελικά χωρίζουν, μέσα στην άγνοιά τους, ρίχνουν πάντα το φταίξιμο ο ένας στον άλλον. Επίσης, σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα δίφυλα όντα του πλανήτη τους, οι αρσενικοί Γήινοι συχνά βασανίζουν ακόμη και σκοτώνουν τις θηλυκές που τους απορρίπτουν ερωτικά ή τους εγκαταλείπουν.

Παρ’ όλο που ένα σημαντικό μέρος της Τέχνης και της Λογοτεχνίας τους είναι αφιερωμένο στον εξιδανικευμένο έρωτα, υπάρχουν και πολλές διεστραμμένες μορφές του που μοναδικό σκοπό έχουν την επίτευξη ηδονής (σεξουαλικές διαστροφές). Ο πνευματικός πολιτισμός τους είναι στην ουσία μια ακατάσχετη υποκειμενική παραγωγή εικόνων (ζωγραφική, γλυπτική, κινηματογράφος), φανταστικών ιστοριών (λογοτεχνία, θέατρο), ήχων (μουσική), διαφόρων θεωριών για τον Κόσμο και τη Ζωή (φιλοσοφία)


Η Επιστήμη τους βασίζεται σε ένα νοητικό εργαλείο που έχουν αναπτύξει και λέγεται ορθολογισμός, το οποίο στην ουσία είναι η άποψή τους για το πώς οφείλουν να είναι τα πράγματα, έτσι ώστε να γίνονται κατανοητά από αυτούς. Ο,τιδήποτε δεν μπορεί να ενταχτεί σε αυτό το περιοριστικό εργαλείο, το απορρίπτουν ως ανορθολογικό. Ενώ η Επιστήμη τους τούς βοήθησε τελευταία να αναπτυχθούν πολύ σε τεχνολογικό επίπεδο, στο θέμα της εξήγησης του Κόσμου βρίσκονται ακόμη πολύ πίσω.

Επίσης, πολλοί Γήινοι αρνούνται ότι υπάρχουν πράγματα πέρα από αυτά που μπορούν να συλλάβουν οι περιορισμένες πέντε αισθήσεις τους (ύλη, φαινόμενα) και τα επιστημονικά εργαλεία τους, παρά το γεγονός ότι όλα τα επιτεύγματα του πολιτισμού τους (ανακαλύψεις, εφευρέσεις, θεωρίες) εμφανίστηκαν πρώτα σε ένα άυλο επίπεδο, εκείνο των ιδεών, πριν πραγματοποιηθούν στο υλικό. Αυτή η αντίληψη κάνει πολλούς να φοβούνται τον θάνατο και την έξοδό τους από την υλική πραγματικότητα, επειδή πιστεύουν ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα πέρα από αυτή. Άλλοι πάλι (πιστοί θρησκειών) έχουν μια μεταθανάτια αντίληψη που αποτελεί ευσεβείς πόθους και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.

Οι Γήινοι, εκτός από βιολογικές ασθένειες, πεθαίνουν και από τις συνεχείς φονικές πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ τους για διάφορους λόγους, οι οποίες είναι ένα διαχρονικό χαρακτηριστικό τους, και διαθέτουν ένα απίστευτης ποικιλίας φονικό οπλοστάσιο. Τελευταία, έχουν κατασκευάσει και πυρηνικά όπλα τα οποία, αν χρησιμοποιηθούν κινδυνεύει να καταστραφεί ολόκληρη η βιόσφαιρα του πλανήτη τους.

Επίσης, προσβάλλονται και από κάποιες άυλες φονικές οντότητες, που ονομάζονται θρησκείες, ιδεολογίες, και τις οποίες δημιουργούν νοητικά αποκλειστικά οι ίδιοι. Αυτές οι αυτοδημιούργητες και καταστροφικές ασθένειες (που διαδίδονται με μολυσματική ιδεοληψία) έχουν προκαλέσει και προκαλούν αναρίθμητους νεκρούς στον πλανήτη τους, συχνά για ανόητες και αναπόδεικτες αιτίες (π.χ. ποιος είναι ο μοναδικός και αληθινός Θεός). Οι νόμοι τους είναι συχνά παράξενοι και αντιφατικοί. Σε πολλές χώρες, η διάπραξη φόνου τιμωρείται με ποινή ίδια με την πράξη η οποία καταδικάζεται: με τη θανάτωση του παραβάτη

Η εικόνα που έχουν για τον κόσμο τους διαμορφώνεται τελευταία κυρίως από ένα τεχνολογικό μέσο που λέγεται τηλεόραση, δημιουργείται από τις εκπομπές των διαφόρων τηλεοπτικών σταθμών, συμβαδίζει με τα ατομικά συμφέροντα που εκπροσωπούν οι ιδιοκτήτες τους, και έχει ελάχιστη σχέση με αυτόν (εικονική πραγματικότητα). (Ε αφού το ‘πε η τηλεόραση …) και ( Υποσυνείδητα Μηνύματα Στην TV, Πως Γίνεται ) και (Ο Σουλεϊμάν, το χαρέμι και η ηλιθιοποίηση των νεο-Ελλήνων)

Μια άλλη παραξενιά των Γήινων είναι η απίστευτη συλλεκτική τους μανία. Εκτός από το χρήμα (που τους ενδιαφέρει όλους ανεξαιρέτως) συλλέγουν και ο,τιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς: αυτοκίνητα, έργα Τέχνης, αρχαιολογικά ευρήματα, παλιά αντικείμενα, όπλα, γραμματόσημα, νομίσματα, πεταλούδες, κουτιά σπίρτων, ξύστρες μολυβιών, αφίσες, καρτ-ποστάλ, κούκλες, παιχνίδια, έντομα, χαρτοπετσέτες, μπιμπελό, σεξουαλικές εμπειρίες, ταξιδιωτικές εμπειρίες, γαστρονομικές εμπειρίες, βιοχημικές εμπειρίες (ναρκωτικά, ακραία σπορ). Όποιος διαθέτει τη μεγαλύτερη συλλογή από κάθε είδος, χαίρει μεγάλης εκτίμησης μεταξύ τους.

Τα μεγαλύτερα και σοβαρότερα ελαττώματα των Γήινων, αυτά στα οποία οφείλονται τα περισσότερα από τα δεινά που προανέφερα, είναι δύο. Το πρώτο είναι το γεγονός ότι δρουν και αντιδρούν συστηματικά με βάση τα ένστικτα και το συναίσθημα και σπάνια με τη λογική, αναλυτική ικανότητα την οποία διαθέτουν αλλά δεν χρησιμοποιούν σχεδόν ποτέ. Αντιθέτως, τη χρησιμοποιούν κυρίως για να δικαιολογήσουν τους πολλούς και διάφορους παραλογισμούς τους.

Το δεύτερο ονομάζεται εγωισμός: ο καθένας τους πιστεύει ότι είναι το κέντρο του κόσμου, ότι ολόκληρο το Σύμπαν περιστρέφεται γύρω του, ότι όλοι οι υπόλοιποι οφείλουν να υπηρετούν την ικανοποίηση των δικών του αναγκών, την επίτευξη των δικών του στόχων, ότι όλοι πρέπει να σκέφτονται και να ενεργούν όπως αυτός, κλπ. Υπάρχει και μια μορφή συλλογικού εγωισμού (συγχωρείστε μου το οξύμωρο της έκφρασης) που ονομάζεται εθνικισμός, και αφορά μεγάλες ομάδες Γήινων.

Γενικά, θα μπορούσα να πω ότι οι Γήινοι προσπαθούν, με κάθε δυνατό τρόπο, να δημιουργήσουν προβλήματα ο ένας στον άλλον, να κάνουν ακόμη δυσκολότερη την ήδη δύσκολη από τη φύση της ζωή στον πλανήτη τους. Μια ιδιαίτερη περίπτωση των Γήινων αποτελεί ένας λαός που ονομάζεται Έλληνες. Επειδή πολύ παλιά γνώρισαν μεγάλη ακμή, πιστεύουν ότι όλοι οι υπόλοιποι λαοί τους ζηλεύουν και τους επιβουλεύονται διαρκώς, ότι είναι εκλεκτοί απόγονοι εξωγήινων και ότι οι απόγονοι των προγόνων τους θα επιστρέψουν κάποτε στη Γη και θα τους βοηθήσουν να γίνουν κυρίαρχοι του πλανήτη.

Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για το πιο τρελό και φονικό είδος που συναντήσαμε στη γαλαξιακή εξερεύνησή μας. Κάθε απόπειρα προσέγγισής τους είναι μάταιη, επειδή θα συμπεριφερθούν επιθετικά, πιστεύοντας ότι ήρθαμε εδώ για να τους πάρουμε αυτά τα οποία οι ίδιοι θεωρούν πολύτιμα, για να ιδρύσουμε μια νέα Αυτοκρατορία καταπίεσης, εκμετάλλευσης, και σκοτωμών. Φυσικά, με την απείρως ανώτερη τεχνολογία μας δεν διατρέχουμε τον παραμικρό κίνδυνο, αλλά κάθε επαφή μαζί τους είναι μάταιη… Πρόκειται για ένα εντελώς παρανοϊκό και καταδικασμένο είδος…».

“Μπορεί να χρειαστεί να μάθουμε ότι το άπειρο στροβίλισμα του θανάτου και της γέννησης,
απ’ όπου δεν μπορούμε να δραπετεύσουμε, είναι δική μας δημιουργία, δική μας αναζήτηση.”




http://www.terrapapers.com/?p=21205